Η Γαλλία και ο Θεός βοηθός.
Είναι γεγονός ότι αυτήν την στιγμή στην Γαλλία υπάρχουν δύο κοινωνίες. Αυτή της Μητρόπολη κι αυτή της περιφέρειας. Μιλάμε για κοινωνία μέσα στην κοινωνία. Η μεταξύ τους σχέση είναι ανισσοροπη. Γίνεται πόλεμος. Αν φτάσει στα όρια του εμφυλίου τότε ο προεδρος ως ανώτερος αρχών μπορεί να παρέμβει και να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.Αυτοί που συμμετέχουν ενεργά στις βίαιες αντιδράσεις είναι διαφορετικων αποχρώσεων. 1.Νεοι των γαλλικών προαστίων, περιθωριοποιημενοι κοινωνικά. 2. Είναι ακόμη διάφοροι με παράνομες δραστηριότητες συχνά dealers. 3. Είναι ιδεολογικά προσανατολισμενοι ισλαμιστες που επιδιώκουν να εκμεταλλευτουν τις καταστάσεις. 4. Είναι επίσης νέοι που ταλανΙζονται οικονομικά και δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά. 5. Είναι και φοιτητές που παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον.
Κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε μήπως υπάρχει κατά βάθος ταυτοτικο πρόβλημα στην Γαλλία και κατ'επεκταση στην Ευρωπη; Η να το πω αλλιώς. Το μίσος στους Δυτικούς θεσμούς κι η εκμετάλλευση που γίνεται από ισλαμιστικους κύκλους μήπως στοχεύει την Γαλλική ισορροπία και κατ'επενταση την Ευρωπαϊκή ταυτοτητα;
Τα γεγονοτα τρεχουν και μας υποχρεωνουν σε μια σειρα απο σκεψεις.
Πρωτα ας δουμε τα γεγονοτα.
Σε έναν έλεγχο " ρουτινα" των αστυνομικών η κατάσταση ξεφεύγει κι ο νεαρός οδηγός ( 17 ετων) πέφτει νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών, οι οποίοι σύμφωνα με έναν ειδικό νόμο που ψήφισε ο πρώην πρόεδρος Ολαντ, έχουν το δικαίωμα να πυροβολησουν αν κρίνουν ότι απειλούνται.
Αμέσως γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις με πολλούς σοβαρά τραυματίες ( αστυνομικούς και πολιτες) και κυρίως τεράστιες υλικες καταστροφές. Επίσης διαδηλωτες πήγαν να κάψουν τον Δήμαρχο μιας μικρής κοινότητας με την οικογένεια του. Ενώ ένας πυροσβέστης είναι νεκρός. Ο πρόεδρος Μακρόν προσπαθεί να ισορροπήσει την κατάσταση αλλά δυσκολεύεται.
Μετά το συνταξιοδοτικο βλέπουμε ξανά με ευκολια σκηνές βίας στην Γαλλία.
Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί τέτοιες αντιδρασεις; Ας το δούμε. Κάποτε οι αντιδράσεις μπορούσαν να φτάσουν μεν στην βία αλλά αυτή έλεγχο ταν. Τώρα δεν ελέγχεται.
Κι απέναντι σ'ολους αυτούς υπάρχουν οι βολεμένοι ολιγαρχες κι η παγκοσμιοποιηση που οξύνει τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
Κι οι δύο πλευρές αλληλομαχονται. Όμως την πληρώνουν οι" δημοκρατικοι" θεσμοί . Οι "διαδηλωτες" επιτίθενται σε αστυνομικούς, πυροσβέστες, δημόσια κτίρια, εκκλησίες κλπ. Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος είναι μόνο κοινωνικά τα αιτήματα; Μήπως κρύβουν μίσος για τους θεσμούς άρα για την "Δημοκρατια";
Μια τέτοια ενδεχόμενη κατάσταση δεν βοηθά την ιστορικά δημοκρατική Ευρώπη να συνεχίσει όπως την ξέρουμε. Γιατί οι μεν διαδηλωτες ριζοσπαστικοποιουνται και το αντάρτικο πόλης είναι πιθανόν. Όπως είναι πιθανή κι η αντιδημοκρατικη εμφανιση μιας προεδρικης " μοναρχιας" ως εμφανούς πλέον πολιτικής πραγματικότητας σε Γαλλία κι Ευρώπη.
Τι βγαίνει από αυτήν την όλο κι οξυμμενη αντιθεση; Εκτός του " ας μας φωτίσει ο θεος" θα πρόσθετα ας μας φωτίσει κι η λογική που είναι καιρός να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να σωφρονησει. Ίδωμεν.
Δημοσθένης Δαββετας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.