Ο Μπαιντεν, η Ρωσική ” ηττα” κι η Λυσιστράτη.
Η ξαφνική ,αλλα οχι απροσμενη,άφιξη του Αμερικανού προέδρου στην Ουκρανία σηματοδοτεί μια σειρά από γεωπολιτικες σκέψεις. Ας τις δούμε.
Δεχόμαστε εξ αρχης οτι η επίσκεψη αυτή επαναβεβαιωνει τον πρωταγωνιστικο ρόλο της Αμερικής σ’αυτην την διαμάχη, η οποία εδώ και καιρό γίνεται αντιληπτό ότι δεν είναι ένας ρωσοουκρανικος πόλεμος. Αυτός ο τελευταίος είναι η αφορμή ,το φαινομενικο αιτιο, αλλά τα πραγματικά αίτια είναι πιο βαθιά.
Η πρώτη εικόνα, δηλαδή αυτή των ΗΠΑ που αμύνεται για την δημοκρατία και την ελευθερία, για ανθρώπινες δημοκρατικές αξίες περνά πιο εύκολα στον ανυποψίαστο πολίτη. Δεν παύει όμως να είναι ένα όντως ένα αληθοφανές επιχείρημα που κάθε Ελεύθερος δημοκράτης επικροτεί. Είναι όμως τόσο απλή κι αθώα αυτή η θεση;
Γιατί όσο περνά ο καιρός και βλέπουμε όπλα να ετοιμάζονται να σταλούν εκτός των όσων έχουν σταλεί στην Ουκρανία, ενώ ακούγεται μέχρι κι αποστολή Δυτικών στρατευμάτων, όπως κι από την αντίθετη πλευρά ακούγεται στρατιωτική στήριξη της Κίνας στην Ρωσία προβληματιζομαστε.
Η απάντηση ίσως να βρίσκεται στην φράση που όλοι οι Δυτικοί ηγέτες επαναλαμβανουν: η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί. Η η Ρωσία δεν πρέπει να κερδίσει. Ενώ από την Ρωσική πλευρά ακουμε: να μην μας κερδίσει η Δύση.
Όλος ο αγώνας έχει λοιπόν έναν βασικό στόχο : την ήττα η την νικη της Ρωσίας του Πουτιν.
Αυτή η γεωπολιτική εμμονή έρχεται μετά από δύο Αμερικανικές ήττες: στο Αφγανιστάν και στην Μέση Ανατολή.
Μέσω της Ουκρανίας οι ΗΠΑ επιστρέφουν πρωταγωνιστές στο γεωπολιτικό προσκήνιο. Το στρατηγικό λάθος του Πουτιν να επέμβει στην Ουκρανία τους έδωσε νέο ρόλο.
Έχοντας βάλει μπροστά τους ουκρανους η Αμερική επιζητεί,δίχως δικες της ανθρώπινες απώλειες ,αλλά βαπτίζοντας τις ουκρανικες απώλειες ” ηρωικες” ,να επανέλθει στην παγκόσμια σκηνή έτοιμη προφανώς, μετά την Ρωσική αποδυνάμωση, ν’αντιμετωπισει την κινεζική ” απειλη”.
Όμως αυτή η κίνηση κρύβει δύο κινδύνους : Αν χάσει η Ρωσία να ακολουθήσει πόλεμος μεταξύ Ευρασιας και Δύσης καθότι θα υπάρξει αντιδυτικο μπλόκο ευρασιατικο.
Αν κερδίσει η Ρωσία τότε έχουμε” πτωση” του Αμερικανικού κύρους κι απειλή σταδιακου γκρεμισματος της Αμερικανικής Δύναμης. Και βέβαια παρασύρεται χαζά, ανεύθυνα κι η Ευρώπη σ’αυτην την πτώση .
Σ’ολ’αυτα η Δυτική κι ειδικά η Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν ακολουθεί. Κι αυτό είναι το πρόβλημα της Αμερικής. Δεν μπορεί να κηρύξει πόλεμο δίχως την στήριξη σ’αυτον από τους Δυτικούς κι ειδικά Ευρωπαϊκούς λαούς.
Σ’αυτο στηρίζεται κι η Ρωσία , η εξ’ισου επιθετική, για να σπάσει το μέτωπο εναντίον της ,το οποίο της έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα σε οικονομικό,διπλωματικό και αναπτυξιακό επίπεδο. Ο Πουτιν θα εκμεταλλευτει την επίσκεψη Μπαιντεν για να μιλήσει για Δυτικό πόλεμο εναντίον της χώρας του. Έτσι και τα δύο μέτωπα θα σκληρυνουν κι άλλο την στάση τους. Κάθε προσπάθεια των Αμερικανών να κρατήσουν την Κίνα Ουδέτερη στον πόλεμο δεν μοιάζει εφικτή.
Έτσι φτάνει ένα “ατυχημα” για ναχουμε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο; Η νίκη της, η εναντίον ,της Ρωσίας μοιάζει κατά τους Δυτικούς αναλυτές ναναι η απάντηση. Ενώ αντίστοιχα η μη-νικη της Δύσης είναι η απάντηση κατά την αντίθετη πλευρά.
Κι η ΕΙΡΗΝΗ σ’ολ’αυτα;
Απουσιάζει από το λεξιλόγιό και των δύο. Μόνο η λέξη “διαπραγματευση” υπάρχει για την οποία γινεται αγώνας πολεμικού δρόμου κι απο τις δύο πλευρές ώστε στο τραπέζι των διαπραγματευσεων να χει καθένας καλύτερο εδαφικο πλεονέκτημα. . Η ΕΙΡΉΝΗ μοιάζει ναναι παγιδευμένη από την λογική της ήττας η οχι της Ρωσίας. Άρα θα πει ένας πολίτης πουχει ακόμα λογικά ερωτήματα.
Μετά από 80 χρόνια ” ειρηνης” την βαρεθήκαμε και μ’αφορμη το ρωσοουκρανικο ζήτημα επιστρέφουμε σε ” πολεμικές ” περιπετειες; Κάτι τέτοιο συμβαίνει;
Μου φαίνεται χρειαζόμαστε μια νέα Λυσιστράτη κι έναν Αριστοφάνη να θυμίσει στους ” πολεμιστες” του γραφείου, σ’αυτους που κρύβονται πίσω από τις κατευθυνομενες βόμβες ( κι είναι αυτοί κι από τις δύο πλευρες) ,σ’αυτους τους συναισθηματικά κι ανθρωπιστικα ανέραστους ότι η ζωή είναι όμορφη και όχι αιώνια για να την ξοδεύουμε. Είναι προτιμότερο να καλλιεργουμε τον εαυτό μας με γνώση, μάθηση και βιωματικες εμπειρίες πάρα να τον καλλιεργουμε για επερχόμενο πόλεμο. Αλλο να είμαστε ισχυροί στρατιωτικά για ν’αποφυγουμε τον πόλεμο κι αλλο να οπλιζουμε για να διαρκέσει ο πολεμος. Ώρα λοιπόν ν’ακουστει κι ας φαίνεται σε κάποιους παλιάς κοπής αντίληψη: Διαπαγματευτειτε με γνωμονα την ειρηνη . ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΌΛΕΜΟ. Όχι άλλους νεκρούς. Και ακόμη: Τι κάνατε κύριοι δυνατοί για την κατεχόμενη Κύπρο τόσα χρονια;
Δημοσθένης Δαββετας καθηγητής φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικός αναλυτής.
