Η αντίσταση της Ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης.
Το κινημα “δεν πληρωνω” που αρχίζει ν’αναπτύσσεται στο Λονδίνο αυτον τον καιρό και με κατ’αρχην προεκτάσεις και σ’αλλες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει καμμία σχέση με το γνωστό ομότιτλο κίνημα που αναπτύχθηκε πριν καιρό στην Ελλάδα με αφορμή τα διόδια. Το Ευρωπαϊκό κίνημα “δεν πληρωνω” επισήμως έχει να κάνει με την τρελλή αύξηση τιμής του αερίου λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και τον “εκβιασμο” των Ρώσων ως προς την περιορισμένη και προβληματική διοχέτευση του αερίου στην Ευρώπη. Η εξαρτώμενη απο το Ρωσικό αέριο Ευρώπη υψώνοντας κατ’αναγκην ,όπως λένε οτι οι συνθήκες επιβάλλουν, δυσανάλογα τις τιμές στο ρεύμα, έχει τρείς στόχους, υπό την άλλοτε διακριτική, άλλοτε άμεση, συμπόρευση με την αγγλοσαξονική πολιτική φιλοσοφία.
Πρώτον: ν’αρχισει η σταδιακή κι οχι άμεση απεξάρτηση από το Ρωσικό αέριο. Δεύτερον: να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να κατανοήσει οτι, η αιτία του προβλήματος είναι η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και κατ’επέκταση η Ρωσική πολιτική.
Τρίτον: η με τον καιρό εμπέδωση των δυο ανωτέρω αιτιών, να οδηγήσει στην συναντίληψη των ευρωπαίων πολιτών, ακόμη και μίας σχετικής πλειοψηφίας οτι, επειδή φαίνεται οτι η ουκρανικη κρίση θαναι μακροχρόνια, άρα μακροχρόνια θα’ναι και η δυσβάσταχτη οικονομική κρίση των Πολιτών, θα’ναι ίσως αναγκαίο κάποια στιγμή, γιατί όχι, να γίνει πόλεμος με την Ρωσία.
Πρόκειται για μια στρατηγική που βεβαίως στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα. Γιατί ναι αναντίρρητα η Ρωσική εισβολή και βέβαια η πολιτική παγίδα που έπεσε ο Πούτιν του κοστίζει και θα του κοστίσει μακροπρόθεσμα, όπως βέβαια θα κοστίσει και στους πολίτες, ειδικά τους Ρώσους και λιγότερο αλλά αληθινά στους Ευρωπαίους που βρίσκονται ήδη μπροστά σε έναν απειλητικό οικονομικά χειμώνα.
Επίσης ,ναι αναντίρρητα, η όλη κατάσταση πρέπει κάποια στιγμή να ομαλοποιηθεί για το καλό όλων. Όμως πως θα γίνει η ομαλοποίηση;
Δύο είναι κυρίως οι δρόμοι. Η με ειρήνη η πόλεμο. Και δεν ειναι καθολου απλουστευτική αυτή η σκέψη. Η ιστορία τοχει δείξει επανειλημμένα.
Ο δρόμος της ειρήνης είναι, οι λογικοί άνθρωποι συμφωνούν, ο καλύτερος. Όμως ο δρόμος αυτός χρειάζεται συναντίληψη περί του τέλους του πολέμου, με παραμερισμό εγωισμών και κάποιες φορές επώδυνες διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπάλων. Κι αυτα τα στοιχεία απουσιάζουν μέχρι στιγμής κι από τις δύο πλευρές. Η μια συνεχίζει να ρίχνει την ευθύνη στην άλλη κι αντιστρόφως. Και δεν μοιάζει να υποχωρεί η κατάσταση. Φτάνει κάποιος να διαβάσει δηλώσεις πολιτικών και μίντια κι από τις δύο πλευρές για να το διαπιστώσει αμέσως.
Αυτη η άρνηση των ειρηνικών δεδομένων, κάποια στιγμή, θα οδηγήσει στον δεύτερο δρόμο, αυτόν του Πολέμου ,με τις δυσάρεστες κι απάνθρωπες γνωστές συνέπειες του.
Προς το παρόν διάφορες λύσεις προτείνονται για την κρίση του αερίου. Μια απο αυτές είναι να μπει πλαφόν στις τιμές. Κι αυτο σε Ευρωπαϊκό επιπεδο. Αναγκαία κίνηση θαλεγα. Και μάλιστα εν όψει εκλογών σε Ευρωπαϊκά κράτη. Παράλληλα όμως αναπτύσσεται δειλά δειλά και το κίνημα “δεν πληρωνω”. Κατά βάση αυτό είναι ενα κίνημα που συνεχίζει τα κινήματα , που γεννήθηκαν ως δράσεις αντιπαγκοσμιοποιησης. Πρόκειται για κινήματα που προέρχονται απο την μεσαία ευρωπαϊκή τάξη που απειλείται με αφανισμό. Πρόκειται για μια ακόμη αντίδραση της μεσαίας ταξης που τον χειμώνα σίγουρα θα ενεργοποιηθεί δυναμικά κι αποφασιστικά. Αν τα πράγματα φτάσουν από την κρίση του αερίου στα άκρα και γίνουν οικονομικά ανεξέλεγκτα, μπορεί αυτή αντίδραση,να μετατραπεί σ’εξεγερση. Εξέγερση της μεσαίας ευρωπαϊκής τάξης. Θα επανέλθω όμως σύντομα αναλυτικά σ’αυτο το τελευταίο.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.
