Τιμωρουμε τον Πούτιν η τους Ρώσους πολίτες;
Ακούγοντας τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντιμιρ Ζελενσκυ ,στο Γαλλικό κοινοβούλιο ,να ζητά με τρόπο πιεστικό να φύγουν άμεσα, δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, οι Γαλλικες εταιρείες κι επιχειρήσεις από την Ρωσία , με το επιχείρημα οτι με την οικονομική τους παρουσία και δραστηριότητα στηρίζουν ουσιαστικά ” την μηχανή πολέμου του Πούτιν ” μου ήρθαν οι εξής σκέψεις. Κατ’αρχην μπορεί να γίνει κατανοητό το αίτημα του Ουκρανου προέδρου στα πλαίσια της συνολικής προσπάθειας του να υπερασπίσει την χώρα του. Στην συνέχεια όμως μπαίνει μπροστά μας το ερώτημα: πρέπει οι μεγάλες αυτές επιχειρήσεις στο όνομα μιας “ηθικης” ( εδω μιλώ για το θεολογικό moral κι οχι για το Ελληνικο – ηθικη-),να φύγουν απο την Ρωσία; Ακόμη κι οι ενδιάμεση πρόταση που ακούγεται απο τις αντι-καπιταλιστικές φωνές, οτι δηλαδή, να φύγουν μεν οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες, αλλά μόνο οσο διαρκεί η Ρώσικη επίθεση και μετά να επιστρέψουν, ακόμη κι αυτό λοιπόν, το πιο κάπως συμβιβαστικο, προβληματίζει ως προς την ηθική αποτελεσματικότητα του. Κι η αιτία είναι μια κι επώδυνα ουσιαστική. Τι θα γίνει με τόσο κόσμο, τοσους Ρώσους εργαζόμενους που θα βρεθούν δίχως δουλειά στον δρόμο; Είναι οι επιχειρήσεις εργαλείο πολέμου; Δεν φτάνουν τόσα μέτρα που χτυπούν σκληρά την Ρωσική οικονομία; Δεν μπορούν να βρεθούν τρόποι που μπορούν να χτυπήσουν το Ρωσικό γκαζ; Είναι ανάγκη να χτυπηθούν οι φτωχοί εργαζομενοι; Άλλωστε έτσι όπως είναι πλέον η διεθνής πραγματικότητα, κάθε ρώσος χρησιμοποιειται σήμερα ως “κοινωνικό απόβλητο “. Κι αυτό είναι άδικο για τον απλό ρωσο πολίτη. Στην πλάτη των “κυρωσεων” πλήττονται πλέον και οι Ρώσοι πολίτες αλλά και οι Ευρωπαίοι με τις απίθανες αυξήσεις κι ανατιμήσεις. Η δε αισχροκέρδεια δίνει και παίρνει εγχωρίως και διεθνώς. Το ερώτημα λεω μένει: δεν μπορεί να βρεθει ειρηνικη διπλωματική λύση η ο πόλεμος συμφέρει τους οικονομικά ισχυρούς;
Όμως πάνω απ’ολα το ζήτημα είναι ανοιχτό : Θέλουμε να τιμωρησουμε τον Πούτιν η τους Ρώσους; Καιρός να λειτουργήσουμε “ηθικα” αλλά με γνώμονα πάντα το καλό των πολιτών. Γιατί αλλιώς απλά επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά οτι η δικαιοσύνη και κυρίως η ηθική έχει ενα μόνο πρόσωπο, αυτό των ισχυρών, που την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης,ποιητής, εικαστικος, γεωπολιτιστικος αναλυτής
