Η Ψηφιοποιηση της ιδιωτικης ζωης.
Ενώ είστε καθισμένος ήσυχα στο σαλόνι του σπιτιού σας και νομίζετε ότι η τηλεόρασή σας είναι σβησμένη, η οποια μυστικη υπηρεσια , σας ακούει μέσα από ένα μικρό μηχάνημα που’ χε η μικρή οθόνη. Στο εστιατόριο πάλι: παρότι έχετε απομακρυνθεί για λίγα λεπτά από το κινητό σας, εντούτοις αυτό επειδή έχει μέσα του ένα μικροσκοπικό εργαλείο-κατάσκοπο, μπορεί να μεταδώσει συζητήσεις και αποδεικτικά στοιχεία στις μυστικές υπηρεσίες μιας φίλης ή ανταγωνιστικής χώρας, χρησιμοποιώντας μια κρυπτική εφαρμογή.
Σε κάποιες νέου τύπου συσκευές ο «κατάσκοπος» δεν έχει τοποθετηθεί εκ των υστέρων, αλλά υπάρχει από την κατασκευή τους. Δηλαδή με το που αγοράζετε Τηλεόραση, τηλεφωνο η κάποιο απο τα υπερσύγχρονα μηχανήματα σας. Όλα τ’ ανωτέρω δεν είναι σενάρια κάποιου φιλμ κατασκοπίας η επιστημονικής φαντασίας ,αλλά πρακτικές που’ χει αποκαλύψει ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός wikiLeaks. Και τα οποία βέβαια φανερώνουν την έκταση των οικονομικών κι ανθρώπινων μέσων που χρησιμοποιούνται από τις υπηρεσίες της κυβερνοκατασκοπείας. Ούτε ακόμη κι οι παντοδύναμες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν να ξεφύγουν απ’ αυτή την παγίδα.
Όλα αυτά τα στοιχεία φανερώνουν ότι την ψηφιακή εποχή η ιδιωτική ζωή γίνεται όλο και περισσότερο δημόσια. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων κινδυνεύει να’ ναι μια ψευδαίσθηση. Άλλωστε εδώ και εικοσιπέντε χρόνια οι ειδικοί προειδοποιούν για τις καινοτόμες προκλήσεις που επιβάλλονται από την κυκλοφορία της πληροφορίας που γίνεται όλο και πιο ανοιχτά φανερή. Βέβαια, οι υπεύθυνοι του Διαδικτύου δεν παύουν να ορκίζονται στους πελάτες τους ότι τα προσωπικά τους δεδομένα είναι απόλυτα προστατευμένα. Κι όμως, τα όσα μαθαίνουμε από τις πληροφορίες του wikiLeaks ωθούν σε μεγαλύτερη και γρηγορότερη συνειδητοποίηση ότι η απειλή της κυβερνοασφάλειας (της ψηφιακής ασφάλειας;) είτε πρόκειται για κυβερνήσεις είτε για επιχειρήσεις είτε για φυσικά πρόσωπα ,έχει περάσει από το στάδιο της επιστημονικής φαντασίας σ’ αυτό της καθημερινής ζωής. Από αυτή τη διαπίστωση, πρέπει ν’ αντιληφθούμε δύο καθοριστικές συνέπειες: πρώτον, οι αρμόδιοι πρέπει να χρησιμοποιήσουν όλα τα τεχνικά εργαλεία που’ χουν στη διάθεσή στους ώστε να διασφαλίσουν την εμπιστευτικότητα αυτού που θεωρείται εμπιστευτικό. Δεύτερον, πρέπει να γίνει συνείδηση ότι ακόμη και το πιο ασφαλές ηλεκτρονικό εργαλείο στον κόσμο έχει τα όριά του. Ανά πάσα στιγμή ένας εκ δόλου κυβερνοπειρατής μπορεί να παραβιάσει ένα δίκτυο όσο και να φαίνεται απαραβίαστο. Όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητή αυτή η κατάσταση τόσο άμεσα μπορεί να υπάρξει γνώση κι αντίδραση στο γεγονός αυτό. Η ίδια η καινοτομία, όπως κι η εξουσία, μοιάζουν να’ ναι ανοιχτές στους κινδύνους. Και βέβαια το επαναλαμβάνω: Δεν πρόκειται για κινηματογράφο, αλλά για μια πραγματικότητα με πλούσιο μέλλον που πλησιάζει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο νομίζουμε.
Δημοσθένης Δαββέτας,
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής .