Μια αγκαλιά για τους Χριστιανούς της Ανατολής.
Διανύουμε την Μεγάλη Εβδομάδα και η σκέψη μου πάει για μια ακόμη φορά στους χριστιανούς της Ανατολής. Μετα την νεα τρομοκρατική επίθεση στην Γαλλία ,γι’αλλη μια φορά στο όνομα του τζιχαντ ,η κατάσταση δείχνει οτι δεν έχει καθόλου αλλάξει. Ούτε τα μέτρα για τον κορωνα-ιο κατάφεραν να μειώσουν απ’οτι φαίνεται το αντι-χριστιανικό μενος των ισλαμιστών. Γιατί το μενος αυτο έχει ρίζες στον θρησκευτικό φανατισμό. Κατι ξέρουν κι από αυτο οι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι όλο και λιγοστεύουν αυτοί σε χώρες όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία. Όσοι δεν έχουν σκοτωθεί από την ισλαμιστική βαρβαρότητα προτιμούν την έξοδο στις δυτικές χώρες όπου θέλουν να μορφώσουν τα παιδιά τους και να’ χουν σε ασφάλεια την οικογένειά τους. Περίπου ένα εκατομμύριο λιγότεροι είναι οι χριστιανοί των προαναφερθέντων περιοχών. Αντιθέτως, οι μουσουλμάνοι όλο και πληθαίνουν κι είναι και καλοδεχούμενοι από τις πολιτικές ηγεσίες του δυτικού πολιτισμού. Αν μαλιστα τολμήσει κάποιος και πει ή πειράξει το ισλαμ , θα δεχτεί αμεσως τα πυρά της πολιτικής δυτικής «ορθοφροσύνης». Έτσι, ανενόχλητα η ισλαμιστική προπαγάνδα υπεισέρχεται στην καθημερινότητα των λογικών ως τώρα μουσουλμάνων και φροντίζει να στρατολογεί νέους που αναζητούν “αξιες” και “ηθικα ” πρότυπα που θα δώσουν ένταση και νόημα στην ζωή τους. Τρομοκράτες φανατίζουν με την ιδεολογία του τζιχαντισμού την διψασμένη γι’αξίες και πιστεύω νεολαία.
Απέναντι σ’ αυτήν την όλο και πιο επικίνδυνη κατάσταση, τι κάνει η Δύση για ν’ αντιδράσει και ν’ αμυνθεί; Θα’ λεγα, όσο κι αν φαίνεται βιαστικό, ως τώρα, τίποτα. Δεν ελέγχει ακόμη οσο πρέπει τα τεμένη ή τους μουφτήδες για το τι λένε, για το αν κηρύσσουν μίσος και για το από πού βρίσκουν την χρηματοδότηση των «πολιτιστικών» τους δραστηριοτήτων. Δεν χρησιμοποιεί την προληπτική τιμωρία για όσους έχουν ήδη εκφραστεί με συμπάθεια στην Τρομοκρατία, αλλά περιμένει να συμβεί το κακό για να επέμβει ποινικά. Το νεο αντιτρομοκρατικο σχεδιο του Μακρον στην Γαλλια φροντιζει γι’αυτα και για την στηριξη των Δημοκρατικων αξιων. Όμως θα χρειαστεί χρονος για να φανούν τ’αποτελέσματα του.
Αυτή η παθητική ως τώρα Δυτική κατάσταση ,δεν βοηθά με διάφορες ενέργειες τους χριστιανούς της Ανατολής να μείνουν στα μέρη τους, που ιστορικά, σε αρκετές περιπτώσεις, πολύ πριν έρθουν οι μουσουλμάνοι, τα κατοικούσαν. Κι ακόμη, δεν φροντίζει να δώσει πνευματικές αντιστάσεις στη νεολαία μέσα από εκπαίδευση φιλοσοφικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών αξιών, που τόσο πολύ χρειάζεται.
Φτάνει δε ακόμα πιο ακραία στο αυτομαστίγωμά της η Δύση: αφαιρεί από τα σχολεία, τις κλασικές κι ανθρωπιστικές σπουδές κι αφήνει τη νεανική δίψα για πάθος ζωής σε μια πνευματική γύμνια. Δίνει προτεραιότητα στην τεχνολογική αισιοδοξία και στην τεχνική καινοτομία. Είναι όμως αυτά αρκετά για να δώσουν απαντήσεις στα γεμάτα υπαρξιακή αγωνία ερωτήματα της ανήσυχης νεολαίας; Η πραγματικότητα λέει: όχι. Γύρω μας κυριαρχεί η πολιτιστική φτώχεια, η πνευματική και δημιουργική στειρότητα, ο υλικός κυνισμός και μηδενισμός, ο αγνωστικισμός για τα πνευματικά ζητήματα κι η ερημιά οραμάτων. Τι μένει στους πιο ανυπόμονα ανήσυχους νέους; Συχνά η αδιαφορία κι ίσως και κάποιες φορές η βια ως απάντηση σ’ αυτή την ψυχική, συναισθηματική, ηθική και πνευματική ισοπέδωση. Κι είναι εκεί που επεμβαίνει δόλια ο ισλαμισμός και στρατολογεί τρομοκράτες προσφέροντας μια «άλλη» ζωή, πιο «ονειρική» (sic), στην νεολαία. Τι μένει να κάνουμε; Να προσευχόμαστε; Ναι. Πρέπει να το κάνουμε. Δεν φτάνει όμως. Ο Χριστός όταν χρειάστηκε πήρε το φραγγέλιο κι έδιωξε απο τον ναο τους εμπόρους των αξιών. Πότε επιτέλους η Δύση θα προστατευτει; Προς το παρόν, με την σκέψη μας ας δώσουμε μια απέραντη αγκαλιά τους χριστιανούς της Ανατολής. Κι ας ευχηθούμε να ειναι καλα.
Δημοσθένης Δαββέτας,
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής