Γεωπολιτική κι εθνικισμος του εμβολίου.
Όλο τον καιρό της πανδημίας και της εποχής covid 19 που ζούμε, βιώνουμε ταυτόχρονα κι ένα αρκετά κυνικό φαινόμενο. Παρατηρούμε ναν σκληρό ανταγωνισμό κρατών ως προς την εμφάνιση του εμβολίου. Θα μπορούσα μάλιστα να μιλήσω για γεωπολιτική κι εθνικισμό του εμβολίου.
Χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσσια η η Αγγλία, συγκρούονται για το ποιος θα’ναι πρώτος που θα βρει το εμβόλιο η για το ποιος θα το παίξει “σωτηρας” του κόσμου.
Αντί να εργάζονται συλλογικά και με ταπεινότητα, στην υπηρεσία ενός γενικού καλού που βάλλεται πλανητικά από έναν πλανητικό ιό, επιλέγουν,άλλοτε πονηρά κι άλλοτε κραυγαλέα, να επιδοθούν σ’έναν ανταγωνισμό εμβολίου. 
Έτσι βλέπουμε, μάχες εργαστηρίων η προσφορές αγοράς τους από τους ισχυρά οικονομικούς παράγοντες, βλέπουμε μάχες χωρών για το πόσες δόσεις θα πάρει η κάθε μία, ακούμε ανακοινώσεις για το μελλοντικό εμβόλιο που δεν θα’ναι όμως 100% θεραπευτικό, ακούμε προ-παραγγελίες εκατομμυρίων με ασύλληπτα ποσά, ακούμε για πιο ακριβά η πιο φτηνά εμβόλια αλλά με διαφορετικές ικανότητες βαθμίδων ίασης, ακούμε και διαβάζουμε τόσα πολλά κι αντιφατικά κάποιες φορές, ώστε εύλογα μπορεί κάποιος ν’αναρωτηθει για το αν τελικά το εμβόλιο κι η εμφάνιση του ,είναι πολιτικό κι εμπορικό παιχνίδι για την μετα-covid εποχή.
Άλλωστε το γεγονός ότι πολλά εργαστήρια δέχονται πιέσεις για να βγει στην αγορά το εμβόλιο, ακόμη κι αν δεν ειναι στην απόλυτα θεραπευτική μορφή του, η πάλι το γεγονός που ακούγεται ότι, ακόμη και με το εμβόλιο η χρήση μάσκας θα’ναι επίσης απαραίτητη, είναι μια απόδειξη ότι η αγορά έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι προς όφελος μεγάλων εταιριών και κυρίως της εικόνας των κρατών. Βιώνουμε μια γεωπολιτική διαμάχη εμβολίου και ταυτόχρονα έναν γεωπολιτικό ανταγωνισμό μέσω του εμβολίου για την μετα-covid περίοδο.
Η διακίνηση μασκών κι εμβολίου σε 7,8 δισεκατομμύρια κατοίκους της γης , κρύβει μια μάχη μονοπωλίων για την πώληση αυτών των προϊόντων, τόσο αναγκαίων για την παγκόσμια υγεία.
Αυτή η τελευταία από αγαθό του κόσμου παίρνει διαστάσεις γεωπολιτικού κι οικονομικού εργαλείου στην υπηρεσία εθνικών εγωισμών. Ενώ θά’πρεπε να’ναι στην υπηρεσία του συλλογικού καλού παγκοσμίως.
Για το μοίρασμα του εμβολίου δημιουργήθηκε ο μηχανισμός Covax για να βοηθήσει. Ήδη όμως ΗΠΑ και Ρωσία δεν συμμετέχουν με την Κίνα να μπαίνει μόλις την τελευταία στιγμή και την Ευρωπαϊκή Ένωση να’ναι δυσκινητη.
Προς το παρόν η Αμερική φαίνεται, με βάση τις ως τώρα ανακοινώσεις, να κυριαρχεί και το μοίρασμα του εμβολιου μεταξύ των χωρών δεν μοιάζει ίσο.
Η μονομέρεια κι η λογική του ” Η χώρα μου πρώτα ” κυριαρχεί.
Αυτό είναι ανησυχητικό γιατί ένα ουσιαστικό ερώτημα ορθώνεται μπροστά μας: με τέτοια εγωιστική, εθνικιστική συμπεριφορά, τι θα γίνει μελλοντικά σε μια άλλη, νέα πανδημία; Που είναι οι γενικές συλλογικές βάσεις αλληλεγγυης ώστε ν’αντιμετωπιστει η επίθεση ενός άλλου ιου, ο οποιος θα μπορουσε για παραδειγμα να εμφανιστει μέσα από την χρήση του νερού;
Κι ερωτώ γιατί όπως μας έχει δείξει η ως τώρα εμπειρία ο ιός με κάθε του μορφή θα μας κάνει κάτι σαν μόνιμη συντροφιά πλέον. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι ιοί Sars και Mers έβαλαν τις βάσεις για μια ιστορία ιών, με τους οποίους και μέσα στους οποίους υποχρεωνομαστε να ζήσουμε. Καλύτερα λοιπόν θα ταν η γενική πλανητική φροντίδα για τους πολιτες από τον γεωπολιτικό κι εθνικιστικό ανταγωνισμό του εμβολίου που σήμερα κυριαρχεί και προκαλεί ανησυχίες.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτιστικος αναλυτής.