Η ένοχη ανοχή. 
Είναι πολλοί αυτοί που ,εξηγώντας εδώ και χρόνια τις βάρβαρες επιθέσεις των ισλαμιστών, εύρισκαν ως βασικό επιχείρημα, ότι ήταν μοναχικοί “λυκοι” ,οι οποίοι, ουσιαστικά είχαν μόνο ψυχιατρικά προβλήματα. Κι ότι ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο δεν θά’πρεπε να μεγαλοποιηθει η Α η Β δολοφονική τους πράξη, γιατί τότε υπήρχε κίνδυνος ισλαμοφοβιας η ρατσισμού η ξενοφοβίας. Έτσι υπήρξε μια συνεχόμενη” ανοχή” , αντιδράσεις κυρίως λεκτικές και αναβλητικες , απέναντι σε μια σειρά ισλαμιστικών θηριωδιων.
Ακόμη κι αν κάποιες δικαστικές ποινές, ειδικά στην Γαλλία ανακοινώνονταν ηχηρά βαριές, δεν υλοποιούνται γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι δικαστές κι οι νόμοι ηρεμούσαν τα πράγματα.
Όλοι κατά βάθος πίστευαν ότι με τα την ήττα του ισλαμικού Κράτους και μια σειρά προστατευτικών μέτρων ο τρομοκρατικος κίνδυνος θα μειωνόταν. Αποδείχτηκε αφελής αυτή η ανοχή . Γιατί τα γεγονότα την διέψευσαν.
Το αποκορύφωμα ήταν ο αποκεφαλισμός του καθηγητή στην Γαλλία. Το ποτήρι ξεχείλισε.
Αν κάποιος διαβάσει δηλώσεις πολιτικών η ακούσει συζητήσεις στην τηλεόραση, θα διαπιστώσει ότι πλέον τίθενται υπό αμφισβήτηση βασικές αρχές της ως τώρα Δημοκρατίας της ανοχής που κυριαρχούσε στην Γαλλία. Αλλαγή του πολιτικού ασύλου, προληπτικές φυλακίσεις, κλείσιμο τεμενων ( αυτό του Pantin) ,δικες σ’ όσους σχολιάζουν θετικά τρομοκρατικά εγκλήματα, έλεγχος σε προφίλ fb ,απαγόρευση σαλαφισμου, κλείσιμο κορανικων σχολίων, όχι εύκολα βίζα σε ασυνόδευτους ανήλικους καθότι πολλοί απ’ αυτούς δηλώνουν ψεύτικη ηλικία και μετά δολοφονούν, αυστηρότερους ελέγχους στο αν είναι κάποιος η όχι πρόσφυγας, υποχρεωτική κοσμική εκπαίδευση σ’ όλους, επιλογή ιμαμηδων μονο από το Γαλλικό κράτος, άρνηση χρηματοδότησης ξένων κρατών σε ισλαμικά κέντρα η σπουδές και βέβαια πολλές, πραγματικές κι όχι επιλεκτικές απελάσεις.
Ολ’αυτα κι άλλα πολλά δείχνουν το κλίμα “πολέμου” που κυριαρχεί στην Γαλλία. Οι Γάλλοι, έστω κι αργά δείχνουν αγριεμένοι. Και κατηγορούν όλους εκείνους που εύκολα κολλουν σε καποιον την ρετσινιά περί ρατσισμού η ισλαμοφοβιας.
Παρά τις διαφορετικές προτάσεις που έχουν πέσει στο πολιτικό τραπέζι ( μέχρι κι αλλαγή ποινικού Κώδικα η συνταγματικών άρθρων ακούγεται) σ’ένα σημείο όλες οι φωνές συγκλίνουν. Κι αυτό είναι το μεταναστευτικό. Λιγότεροι μετανάστες φωνάζουν οι Γάλλοι. Κι όσοι μπαίνουν στην χώρα θα πρέπει να πληρούν ωμά όλα τ’απαραίτητα στοιχεία. Όχι άλλη ενοχή ανοχή ,ακούς από παντού. Ανοχή μηδέν είναι η κεντρική ιδέα των λεγόμενων.
Τι απ’όλα αυτά που ακούγονται θα γινει; Περιμένουν όλοι από στιγμή σε στιγμή τις νέες ανακοινώσεις του προέδρου Μακρόν. Περιμένοντας όμως νοιώθεις τον κόσμο να ζει ανάμεσα σε φόβο,οργή, περηφάνεια κι αναζήτηση εκ νέου της Γαλλικής αξιοπρέπειας και περηφάνειας. Το τρίπτυχο της Γαλλικής επανάστασης ” ελευθερια-ισοτης-αδελφοτης ” βρίσκεται σε δοκιμασία. Αυτό που ζητούν πια όλοι είναι μια νέα ερμηνεία του διαφωτισμού, λιγότερο ονειροπόλα κι ουτοπική. Λιγότερο θεωρητική και μεγαλοστομη. Περισσότερο όμως ρεαλιστική. Είναι καιρός κι Η Γαλλία κι η Ευρώπη, να δουν τα προβλήματα της ασφάλειας, της ταυτότητας και του μεταναστευτικού κατά πρόσωπον. Να μην κρύβονται πίσω από το δάχτυλό μιας πεπαλαιωμενης και νοσταλγικής ερμηνείας του ανθρωπισμού, αλλά να δουν κατάματα την πραγματικότητα. Όχι άλλες “ενοχες” ανοχές ζητά ο Γαλλικός λαός και κατ’επέκταση ο Ευρωπαϊκός.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης ,ποιητής,εικαστικός,γεωπολιτιστικος αναλυτής.
:
