Ο Κορωνοιος και το τέλος των 3 ιδεολογιών.
Απέναντι στις απειλητικές διαστάσεις του κορωνοιου ούτε ο πανικός ούτε η δικτατορία των συγκινήσεων μπορούν να βοηθήσουν. Προφανώς και οι διάφορες κυβερνητικές απαγορεύσεις ,αλλά και η καραντίνα, είναι ορθές αποφάσεις που αφορούν την υγεία των πολιτών. Όμως ο κάθε μορφής περιορισμός που στην πορεία γίνει εγκλεισμός,όσο και ναταν αρχικά μια άμεση αναγκαία λύση,σίγουρα δεν είναι η μακροπρόθεσμη ορθή απάντηση για όλα.
Κι αυτό γιατί, αν αρχίσει και γίνεται για τα καλά μακροχρόνιος ο εγκλεισμός ,τότε μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά οικονομικά,κοινωνικά και ψυχολογικά αποτελέσματα.
Μπορούν να προκληθούν στην πορεία, από απρόβλεπτες εξεγέρσεις, ξεσηκωμοι κρατουμένων στις φυλακές, ληστείες ,αυτοκτονίες ,ενδοοικογενειακή βία κλπ.
Όλα δείχνουν ότι αν ακολουθήσουμε μονο αμυντική, παθητική στάση στον κορωνοιου, η οικονομική κρίση, που θα’ναι μεγαλύτερη αυτής του 2008, θα’ναι καταστροφική.
Πρέπει να ξαναρχίσει η εμπορική δραστηριότητα. Με το κράτος να μπορεί να ρίξει πολύ χρήμα στην οικονομία. Οι υπερχρεωμένοι όμως κρατικοί μηχανισμοί, δίχως εισροή φόρων, οδηγούνται σε πτώχευση. Πως θα βοηθησουν αποτελεσματικα; Πως θα γινει οταν Το ” μένουμε μέσα ” βοηθά μεν στην άμεση προστασία,κι ορθώς, αλλα ομως αν αυτό πάρει διαστάσεις εγκλεισμού, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερο κακό από τον κορωνοιο;
Τι να κάνουμε λοιπον; Ποια στρατηγική ν’ακολουθησουμε;
Είμαστε άλλωστε σε ” πολεμο”.Και πρέπει ν’ακολουθησουμε πολεμική τακτική. Που σημαινει οτι κατ’αρχην μια σειρά ουσιαστικών μέτρων πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα. Κάποια ήδη γίνονται. Ποια ειναι ομως τα υπολοιπα που πρεπει για να προχωρησουμε πιο σταθερα κι ουσιαστικα στην υγειονομικη και κοινωνικη προστασια;
Πιστεύω ότι πρέπει να χουμε σωστή ενημέρωση για χρήση φαρμάκων. Να μπορεί να γίνει χρήση των ιατρικών δεδομένων του καθένα μας από τους γιατρούς. Και κυρίως υποχρεωτικά τεστ, ώστε οι θετικοί στον ιό, να μπουν σε ειδική ιατρική περίθαλψη. Θα πρέπει επίσης να δημιουργηθούν ομάδες αντιμολυνσης με ειδικά εργαλεία καθαρισμού σε δημόσιους χώρους. Αυτά για υγειονομική βάση.
Χρειάζεται όμως και πολιτικός σχεδιασμός.
Μόνο με τον εγκλεισμό δεν θα γλυτώσουν οι κυβερνήσεις ,ούτε απο τα κιτρινα γιλεκα, ουτε απο τα συνταξιοδοτικα η μεταναστευτικα προβληματα. Η κοινωνικη οργη ειναι μεγάλη, σιγοβράζει και περιμένει. Απλά η καθυστέρηση της επιδημίας δεν είναι πολιτικά η λύση των προβλημάτων από τις κυβερνήσεις.
Ο περίφημος λοιμωξιολογος γιατρός της Μασσαλίας Rault , συμφωνεί ότι ο εγκλεισμός μόνο ,θα οδηγήσει σε τεράστια οικονομική καταστροφή. Πρότεινε μάλιστα κι επέβαλε την χρήση του φαρμάκου Χλωροκινη ,ως ένα από τα ισχυρά θεραπευτικά, μιας κι ο ίδιος στην κλινική του έχει θεραπεύσει ήδη πάρα πολλούς. Με την Χλωροκινη μπορεί να γίνει κάποιος καλά χωρίς να ισχυει για ολους .
Ο Τραμπ πάντως ακολούθησε το πρωτόκολλο Rault . Ο διάσημος γιατρός προτείνει υποχρεωτικά τεστ, έτσι ώστε, να χουμε μια σφαιρική εικόνα της κατάστασης των πολιτών. Άλλωστε ήδη αυτή η μέθοδος του τεστ, δοκιμάστηκε ήδη αποτελεσματικά σε Ταϊβάν, Χονγκ Κονγκ ,Σιγκαπούρη, Νότια Κορέα.
Ένα μαζικό λοιπόν τεστ θα βοηθούσε. Έτσι ώστε, όσοι είναι θετικοί ν’αρχίσουν την θεραπεία κι η οικονομία να μην καταστραφεί από την ακινησία.
Αυτό όμως που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι, η κρίση του κορωνοιου ,θαχει 3 μεταξυ αλλων σπουδαιες συνεπειες. Θα σημάνει το τέλος 3 ιδεολογιών. Του κινεζικού κομμουνισμού, του Ευρωπαϊσμού, και της παγκοσμιοποίησης.
Το ΚΚ Κίνας δεν θα βγει αλώβητο από την κρίση. Ο τρόπος διατροφής των Κινέζων με άγρια ζώα να τα τρώνε ζωντανά έχει δημιουργήσει προβλήματα στην παγκόσμια διατροφή.
Η ιδεολογία του Ευρωπαϊσμού ως ιδεώδες κι αυτοσκοπός απέτυχε. Οι Ιταλοί κατεβάζουν τις Ευρωπαϊκές σημαίες κι υψώνουν αυτές της Ρωσσιας η της Κίνας. Δεν μένει άλλο τίποτα πια στην συνέχεια παρά ένας εξ ανάγκης πραγματισμός.
Ως προς δε την παγκοσμιοποίηση, η ιδέα της διαίρεσης της εργασίας, πήγε τόσο στ’ακρα ,ώστε έδειξε τις αδυναμίες της ιδεολογίας αυτής. Όταν για πχ η ΕΕ παράγει το 80%των φαρμάκων της εκτός ΕΕ ,αυτό είναι απαράδεκτο. Γιατί σε στιγμές κρίσης δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους πολίτες της κι εξαρτάται από άλλους.
Τι μπορεί να γίνει λοιπον;
Σίγουρα μια αναβιομηχανοποιηση ,μέσω ενός οικονομικού πατριωτισμού και ενός στρατηγικού προστατευτισμού. Όχι να μπει όλη η κοινωνία σε αυτοφυλακη και να καταρρεύσει η οικονομία. Χρειαζόμαστε έναν ιδιαίτερο μηχανισμό ξένων επενδύσεων για την οικονομική αναγέννηση. Θα επανέλθω όμως στο μέλλον με νέο άρθρο πάνω σ’αυτό.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός,