Η ασθένεια κι η νέα μας Πολιτικη ταυτότητα.
Γυρω μας από καθημερινούς ανθρώπους αλλά κι από τα επίσημα κρατικά χείλη το ερώτημα παραμενει: η πανδημία ενδεχομένως με την αύξηση της θερμοκρασίας το θέρος θαχει τελειώσει. Μπορεί όμως να επιστρέψει φθινοπωρο. Κι ακόμη χειρότερο σενάριο: αν τελικά δεν επηρεάζεται από θερμοκρασίες και δεν φύγει ο ιός ποτε;
Όλο αυτόν τον καιρό της Καραντινας μια από τις αιτίες που πολυακουστηκαν ηταν: η φύση εκδικείται. Την βασάνισαν εμείς οι άνθρωποι και αντέδρασε. Μια άλλη αιτία που επίσης ακούγεται με μεγάλη πειστικότητα ,είναι ότι ο ιός δεν είναι εκ φύσεως αλλά ειναι εργαστηριακός. Δηλαδη ξέφυγε ηθελημένα ή αθέλητα από ένα κινέζικο εργαστήριο στα πλαίσια του μικροβιολογικου πολέμου ΗΠΑ-Κίνας.
Και στις δύο περιπτώσεις είναι πολλοί που κατηγορούν την “Τεχνική” ( και το παιδι της την τεχνολογια), οτι αντιτιθεται στην φυση, οτι βιαζει την φυση. Κι ετσι μενουμε με το επι αιωνες ερωτημα Φυση η Τεχνικη; Ενα ερωτημα που απο την Αναγέννηση ως σημερα απασχολει φιλοσοφία,τεχνη,πολιτικη,επιστημη κλπ. Θεωρούμε κυριως λοιπον οτι πρέπει να προφυλασομεθα από την Τεχνική που είναι κάτι σαν εχθρός μας.
Η όλη πολιτική μας συνείδηση είναι χτισμένη πάνω σ’αυτήν την διαμάχη. Κι αφήνουμε έτσι την πολιτική εξουσία να εχει χτίσει μια ελίτ τεχνολογικής συνείδησης που ο κόσμος σνομπάρει ,στο όνομα της αναζητησης και της νοστσλγιας μιας φυσικής ” καθαρης” ζωής.
Μήπως όμως αυτή η στάση δεν αποδίδει πολιτικα; Μήπως στερεί τους πολίτες από την νέα πολιτική συνείδηση που αναπτύσσεται και τους αφορα;
Ας το δούμε.
Αν πάψουμε να βλέπουμε την Τεχνική και την Τεχνολογία σαν εχθρούς, αν δηλαδή τα δούμε αναπόφευκτο μέρος της οποιας προόδου της επιστήμης, μήπως τότε αντί να χουμε το εχθρικό δίπολο Τεχνική η Φυσική ζωή, υιοθετήσουμε το δίπολο Τεχνική και φύση, τεχνητη φυση ( artificial nature) ως αναπόφευκτο δίδυμο εξέλιξης της καθημερινότητας μας; Που σημαινει : Να είμαστε δηλαδή δρώντα υποκείμενα της Τεχνο-ζωης. Να γίνουμε φυσικές τεχνουπαρξεις.
Αν σκεφτούμε έτσι τότε δεν θα πολεμούμε την κάθε ασθένεια ως αποτέλεσμα του εχθρού Τεχνικη-τεχνολογια, αλλά ως φυσιολογικό μέρος της τεχνοζωης μας.
Σ’αυτήν την περίπτωση χτίζουμε μια άλλη συνείδηση, άρα και μια άλλη πολιτική ταυτότητα.
Η κατάκτηση της ύπαρξης της τεχνοζωης ως μέρος του εαυτού μας, δίνει στην ασθένεια πολιτική διάσταση. Εμείς δε ,θα την αντιμετωπίζουμε ετσι μέσα από την πολιτική τεχνοσυνειδηση μας.
Που σημαινει ,αντι να γυριζουμε την πλατη μας στην τεχνολογική εξέλιξη και να ονειροπολουμε φυσικούς παραδείσους, που πλέον δεν υπάρχουν ( εκτός αν αποφασίσουμε να ζήσουμε σε ερημονήσι η σε δαση, αν υπάρχουν πλέον, μακριά από τον κοσμο), θα μαστε συνεργοί κι απαιτητικοί πολίτες της τεχνοζωης. Τότε η ασθένεια δεν θα μας τρομάζει. Θα την αντιμετωπίζουμε χωρίς πανικό, ψύχραιμα, μέσα από την νέα πολιτική συνείδηση που Θα χουμε από την τεχνοζωη της οποίας είμαστε δρώντα στοιχεία.
Κι ακόμη κάτι αξιοπρόσεκτο. Δεν Θα χουμε μια εξωτερική συνείδηση, όπως έχουμε τώρα. Δηλαδη κάποιοι τρίτοι, έξω από εμάς ( κυβερνήσεις,οικονομικά συμφέροντα, μίντια,κλπ) μας πληροφορούν, μας τρομάζουν γιατί είμαστε αμέτοχοι της νέας τεχνο- πολιτικής και τους ακουμε ως πειθηνια αδαη οντα . Αντιθέτως, Θα χουμε μια εσωτερική συνείδηση, δηλαδή, μια πολιτική γνώση, που θα’ναι γέννημα μιας συλλογικής εμπειρίας .
Η ασθένεια έτσι θ’αντιμετωπιζετσι ,εκτός μεσα από ιατρικά μέτρα και ως πολιτική εσωτερική συνείδηση. Κι αυτό θα μας κάνει ενεργούς πολίτες πρώτης γραμμής γιατί θα είμαστε μέρος της τεχνοζωης κι όχι διχασμένοι εαυτοι σε πόλεμο Τεχνική η Φυσική ζωη;
Αν λοιπόν σκεφτούμε διαφορετικά, τότε η ασθένεια μπορεί ν’αντιμετωπιστει πολιτικά μέσα από την δύναμη της εσωτερικής συλλογικής συνείδησης. Αυτή είναι πλέον η βάση της νέας πολιτικής όπως εξελίσσονται παγκοσμίως τα πράγματα. Κι αυτής της νέας πολιτικής θα πρέπει ναμαστε συνειδητά μέρη έτσι ώστε να μην είμαστε στο περιθώριο αποφάσεων για την ζωή μας . Ναμαστε μέσα στον μηχανισμό. Ναμαστε εμείς οι ίδιοι ο μηχανισμός, ως πολιτικη συλλογικη συνειδηση, ως ενεργοι πολιτες ,που έχουμε μεγάλο μερίδιο στις πολιτικές αποφάσεις.
Δημοσθένης Δαββετας Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής κι εικαστικός.