Βρετανία-Γαλλία: Ένας δρόμος δυο πορείες.
Η νίκη του Μπόρις Τζόνσον είχε στοιχεία θριάμβου.ο αρχηγός του συντηρητικού κόμματος τα έπαιξε όλα για ολα.Οχι μόνον το πολιτικό του μέλλον αλλά κι αυτό του Μπρεξιτ.Απο το δημοψήφισμα του 2016 οι περισσότεροι πολιτικοι σχολιαστές δεν σταματουσαν να επαναλαμβανουν οτι οι Βρετανοι ειχαν ψηφισει λαθος.Ψηφισαν υπέρ του “leave”γιατί είχαν παραπλανηθει από fake news . Έπρεπε λοιπόν να υπάρξει μια νέα πραγματική πληροφόρηση που θα οδηγούσε στην σωστή ενημέρωση κι αυτή με την σειρά της στην αλλαγη στάσης του εκλογικού σώματος εν όψει νέου δημοψηφίσματος που οι του “πολιτικά ορθόν ” ζητουσαν. Αλλωστε η κοινωνιολογια του εκλογικου σωματος εδειχνε οτι απο την πλευρα των προευρωπαιων οι υποστηρικτές ήταν νέοι της πόλης, κουλτουριάρηδες,παγκοσμιοποιημενοι,ακτιβιστές της διαφορετικότητας,ωραίοι και γοητευτικοί. Κι από την άλλη πλευρά, αυτήν των Μπρεξιτ, βρίσκονταν οι υποαναπτυκτοι,οι καθυστερημένοι, οι λεπροι και αγράμματοι, οι αγροικοι απολίτιστοι που δεν είχαν αίσθηση της ιστορίας, αυτοί που μιλούν γεμάτοι μίσος για τους μετανάστες, οι ακροδεξιοί, οι άσχημοι και συντηρητικοί.
Όποιος ψήφιζε σαν τους πρώτους ήταν δημοκράτης. Όποιος σαν τους δεύτερους λαϊκιστής. Γι’αυτό και κατά βάθος με μια καλή “δημοκρατική “πληροφόρηση η ψυχολογία του “παραπλανηθεντος “ψηφοφόρου θ’αλλαζε.
Άπειρες δημοσκοπήσεις προσπάθησαν να επηρεάσουν τους “παραπλανηθεντες.” Κι ήρθε η ώρα να ξαναγίνει “δημοψηφισμα”. Γιατί οι εκλογές αυτές έτσι λειτούργησαν. Ψηφίζοντας Μπόρις Τζόνσον έμενες στην γραμμή του Μπρεξιτ που ο λαός ήθελε τόσο κι ένοιωθε ότι πάνε να του κλέψουν την πρωταρχικη του ψήφο. Αλλοιως οι αντι-Μπρεξιτ θαχαν δικιο.Κι εγιναν ετσι οι εκλογες.Και ψήφισαν ξανά Μπρεξιτ.
Ταυτόχρονα τιμώρησαν με την ψήφο τους τις παγκοσμιοποιημενες ελίτ που έκαναν τα πάντα για να τους κοροϊδέψουν.
Η ψηφοφορία της προηγούμενης Πέμπτης είχε διπλή σημασία. Είχε τον χαρακτήρα μιας λαϊκής εξέγερσης και ταυτόχρονα ήταν μια κραυγη για επιστροφή στην δημοκρατική τάξη που είχε περιφρονηθει .Ηταν μια προειδοποιηση ότι χωρίς τον λαό δεν προχωρούν τα πράγματα.
Βεβαια υπάρχουν ακόμη οι σχολιαστές που θα επιχειρήσουν να σχετικοποιησουν το αποτέλεσμα. Όπως θα υπάρξουν κι οι πολιτικοί που θα κάνουν τα πάντα για να καθυστερήσουν το Μπρεξιτ. Είναι κάποιοι που θα μιλήσουν για ηθικό σκάνδαλο. Αλλά τι πιο μεγάλο σκάνδαλο από το να περιφρονείς τον λαό και να τον θεωρείς βλακα; Η ιστορία έδειξε ότι όσοι το έκαναν ηττήθηκαν κατά κράτος.
Οι ψηφοφόροι της προηγούμενης Πέμπτης έθεσαν επίσης το θέμα της ταυτότητας. Απέναντι σ’ένα πανίσχυρο ισλαμισμό και μια ανεξέλεγκτη μετανάστευση φώναξαν ΟΧΙ.
Αντίστοιχα αυτές τις μέρες αντιδρούν μ’απεργιες και δυναμικές διαδηλώσεις οι Γάλλοι. Ο Μακρόν προσπαθεί να βρει λύση όλο κι υποχωρώντας από τις αρχικές του θέσεις. Ειδικα μετα το σκσνδαλο του αρχιτεκτονα του σχεδιου υπουργου Ντελβουαγιε που παραιτηθηκε γιατι πληρωνοταν ταυτοχρονα απο πολλες θεσεις κι υποχρεωνε σε περικοπες τους Γαλλους.
Όμως οι απεργοί όλο και σκληραίνουν την στάση τους . Απαιτούν απόσυρση του νομοσχεδίου για τις συντάξεις. Και μάλλον τελικά με την στάση τους και την υπομονή τους θα το πετύχουν.Επισης συνδέουν την μάχη τους με ταυτοτικα αιτήματα, μεταναστευτικό και εχθρότητα απέναντι στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Κοινή πορεία με ανάλογη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση κριτική όπως κι αυτή των Βρετανών. Η διαφορα ειναι οτι οι Γαλλοι θελουν ν’ αλλάξουν πολλά ευρωπαϊκά προβλήματα μένοντας μέσα στην ΕΕ. Οι Βρεταννοι θέλουν να φύγουν. Έχουν άλλη στρατηγική. ( Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήταν τελείως μέσα στην ΕΕ).
Το Μπρεξιτ όμως έρχεται σαν η αφετηρία για μια νέα αντίληψη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η αντίληψη που αρνείται την θέση ότι η πορεία της ιστορίας είναι μονόδρομος και δεν υπάρχουν στροφές η διορθωτικές οπισθοχωρησει.Αρχιζει να υποχωρεί επίσης η ιδεολογία ότι όλα είναι προκαθορισμένα και δεν αλλάζουν, δηλαδή κάτι σαν ντετερμινιστικος φαταλισμος η αν θέλετε ναρκισσισμός.
Κι υποχωρούν αυτές οι θέσεις γιατί στηρίζονται σε σάπια πόδια μιας τεχνοκρατικής ψευτοελιτ. Τα δυνατά πόδια είναι ο λαός. Καμμία πρόοδος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τους λαούς. Βρετανία Γαλλία έχουν πολλά κοινά σημεία. Εστω κι απο διαφορετικη πορεια ο αγώνας τους είναι για μια Ευρωπαϊκή Αλλαγή με γνώμονα τον λαο το στηριγμα της Δημοκρατιας.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός.