Οχι στον Πολιτιστικό μας θάνατο .
Παρά τα δρακόντεια μέτρα των κρατών και παρότι έχουν μειωθεί τα τρομοκρατικά χτυπήματα των ισλαμιστών , εν τούτοις , κάθε λιγο όλο και μια νέα τρομοκρατική πράξη έρχεται να προστεθεί στην λίστα της τρομοκρατίας των τζιχαντιστων στον κόσμο και κυρίως στην Ευρώπη . Αυτό όμως που θέτει πολλά ερωτήματα είναι όταν βλέπουμε τρομοκράτες γεννημένους για πχ στην Γαλλια η την Αγγλια, που σπουδασαν σε κοσμικό σχολείο στις χώρες αυτές , να ολισθαίνουν στον ισλαμισμό . Γιατί γίνεται αυτό ; Θα επιχειρήσω μια σύντομη προσέγγιση.
Αρχικά πιστεύω ότι η πηγή του κακού βρίσκεται στην απωλλεια του πολιτισμού . Η ανομία η η απωλλεια των παραδοσιακών σημείων αναφοράς είναι η καρδιά του προβλήματος.
Και στην συνέχεια πιο ειδικά .
Από το κρατος , το Εθνος , δυο εννοιες ταυτοτικης και διοικητικής
Αναφορας δεν υπάρχει πλέον σ’Ευρωπαικο επίπεδο μια ισορροπία που θα εδινε το αίσθημα ασφαλειας στους πολιτες . Από την μεταναστευτική ανισορροπια , την ευπάθεια ελέγχου των συνόρων και την τρομοκρατική ανασφάλεια , το κυρίαρχο αίσθημα είναι ότι πλέον κανεις δεν ελεγχει τίποτα στην Ευρώπη και οι έμποροι ” σκλάβων” ανεξέλεγκτοι επιβάλλουν τους δικους τους κανόνες. Δίπλα σ’αυτα ας προστεθεί η καθημερινή βία , οι ληστείες , η σεξουαλικές επιθέσεις , οι λεκτικές βωμολοχίες που μετατρέπουν την ανομία σε “φυσιολογικό ” γεγονος.
Με το σχολείο τι γίνεται ;
Μια κρίση άνευ προηγούμενου διαπερνά την σχολική Ευρωπαϊκή αγωγή . Από Βιαιότητες φραστικές και σωματικές εναντίον των καθηγητών , έως το χαμηλότατο επίπεδο σπουδών ( ελάχιστοι μπορούν να μιλήσουν και να γράψουν σωστά την γλώσσα) , αλλά κι η λαθεμένη αντίληψη περί ισοκρατιας που επέβαλε το πολιτικά ορθον η η αρνηση της αριστειας , οδηγούν σε πνευματική και πολιτιστική φτώχεια τον λαό Ταυτόχρονα η Πλουτοκρατία στέλνει τα παιδιά της στα ” καλά ” κι ακριβά σχολεία για να μάθουν για παράδειγμα τους κλασικούς Έλληνες η τις Ανθρωπιστικές σπουδές.
Η Αλληλεγγύη ; Η οικογένεια ;
Άλλοι δυο μεγάλοι ασθενείς του ευρωπαϊκού πολιτισμού .
Υπάρχουν πολλοί φτωχοί ( πχ στην Γαλλία περί τα 9 εκατομμύρια ) , ανεργία υψηλή , ειδικά των νέων κι ελλειψη σχολικών βοηθειών από τα κράτη . Όσο για την οικογένεια βρίσκεται υπό διάλυση με την εικόνα του πατέρα ναναι μονιμως ο εύκολος στόχος , ο εχθρός.
Αλλά και για την Πολιτική επίσης .
Η Δημόσια Ζωη , καθοδηγούμενη από τος μιντιακές δικες που υποχρεώνουν όσους συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο να υποκρίνονται μιλωντας στρογγυλεμένα κι αποφευγοντας την αντιπαράθεση για να επιβιώσουν ,
ο ναρκισσισμός των πολιτικών προσώπων που αδιαφορούν για όλα πέρα άπο την επανεκλογή τους και την διατήρηση της δημόσιας εικόνας τους , η παρεΐστικη και πελατειακή αντίληψη της εξουσιας , δίνουν το κλίμα μιας τραγικά εγκλωβισμένος ζωής στον υλισμό , την κατανάλωση , τον κυνισμό και την εγωπάθεια .
Το πρόβλημα ταυτοτητας υπάρχει παντού , από την Ευρώπη ως και την Αμερική . Ο φανατισμός , η βία κι η Ισλαμιστική τρομοκρατια είναι προϊόντα την ανισορροπίας των ανωτέρω ελλείψεων που μόλις ανέφερα. Είναι προϊόντα της πολιτισμικής μας φτώχειας και της απώλειας των παραδοσιακών μας ιστορικών σημείων αναφοράς .
Πως μπορεί ν’αλλαξει αυτό ;
Να υπάρξει μια συν-αίσθηση εξουσιας και λαού για το καλό και των δυο . Μια συνειδητοποίηση του προβληματος θα οδηγήσει σε μια σειρά από πολιτιστικά και πολιτικά μέτρα που θα βοηθήσουν στην προστατευτική ενοποίηση της Ευρώπης και βέβαια πάνω απ’ολα της Δημοκρατίας . Αντρες και γυναίκες ισοτιμως, γονείς και παιδιά με αναλογικό σεβασμό στην οικογένεια , εκπαίδευση πλούσια σε γνωσεις στα σχολεία , πολιτικοί που δεν είναι πολιτικάντιδες , ολ’αυτα δεν είναι ρομαντικά η χίμαιρες . Είναι η βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει δημιουργικα . Την ώρα μηδέν της πολιτιστικης μας κρίσης ας σκεφτούμε το χειρότερο για να επιδιώξουμε έστω και το ελαφρώς καλύτερο αρχικά , πριν στην συνέχεια ανέβουμε την ποιοτική κλίμακα ζωής . Στο χέρι μας είναι . Δεν είμαι παραμύθι . Ας το πιστέψουμε . Εγώ το πιστεύω γι αυτό σας το λέω . Κι ας με πείτε κάποιοι ρομαντικό η αιθεροβάμονα η υπεραισιόδοξο . Πάντως τον πεσσιμισμο και την αποδοχή της καταστροφής τον αρνιέμαι .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.