ΗΠΑ -Κίνα : η μετωπική σύγκρουση .
Οι σχέσεις Κίνας -ΗΠΑ βρίσκονται από το 2016 σε ανοιχτή σύγκρουση . Στόχος: ποιος θαναι το παγκόσμιο αφεντικό. Ο Ντόναλντ Τραμπ στοχοποίησε την Κινα ως τον βασικό αντίπαλο της Αμερικής και ξεκίνησε εναντίον της έναν , εμπορικό , χρηματοπιστωτικό και τεχνολογικό πόλεμο . Πισω από την εικόνα μιας προστατευτικής στροφής κι επικοινωνιακών χτυπημάτων των ΗΠΑ , κρύβεται μια στρατηγική. Από την μια πλευρά οι διμερεις συμφωνιες σταθεροποιούν τις σχεσεις με συμμαχους οπως το Μεξικό, ο Καναδας, η Ιαπωνία, η Νοτια Κορέα κι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άλλη πλευρά , η επιβολή νέων φόρων της τάξεως των 200 δισεκατομμυρίων δολλαριων στις κινεζικές εξαγωγές εξυπηρετεί μια πολιτική που θέλει να εμποδίσει την Κινεζική εξάπλωση.
Στο βιομηχανικό επίπεδο: την αναδιοργάνωση των αλυσίδων παραγωγής και την ενίσχυση των αμυντικών δραστηριοτήτων . Στο τεχνολογικό επίπεδο : η παρεμποδιση της επιτυχιας των προτεραιοτήτων του σχεδίου ” Made in China 2025″. Στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο: να εμποδιστεί ο έλεγχος των κινεζικών συμφερόντων σε διεθνές πλαίσιο. Στο γεωπολιτικό επίπεδο : να εμποδιστεί το Κινεζικό μοντέλο ” οι νέοι δρόμοι του μεταξιού”.
Από την Κινεζική πλευρά τώρα . Μετά την “ενθρόνιση”του Σι Ζινπιγκ στην αιώνια προεδρία του 19ου συνεδρίου του ΚΚ Κίνας, η Κίνα έχει ως πλάνο την παγκόσμια κυριαρχία ως το 2049. Εφαρμόζει μια σφαιρική στρατηγική. Επιβεβαίωσε του μονοπωλίου εξουσιας από το ΚΚ , επαναπροσανατολισμό της Ανάπτυξης προς τις Κινεζικές επιχειρήσεις , την υψηλής ποιότητας κατάκτηση του διαστήματος μέσα από μαζικές επενδύσεις , τον κυβερνοχώρο και την τεχνητή νοημοσύνη. Επίσης επιδιώκει την δημιουργία ισχυρού ναυτικού με την προσάρτηση της θάλασσας της Κίνας έτσι ώστε ν’απωθησει τος ΗΠΑ από την την Ανατολική πλευρά του Ειρηνικου . Χωρίς βέβαια να ξεχνά να προβάλλει το κινεζικό μοντέλο διακυβέρνησης μέσα από την προσπάθεια της να ελέγξει ουσιαστικές υποδομές χωρών ( ακόμη κι ολόκληρες χώρες μέσα από την οικονομία της) έτσι ώστε να ξαναγίνει η παγκοσμιοποίηση με κέντρο πια την Κινα. Ορθα διαπίστωσε ο Τραμπ ότι η είσοδος της Κίνας στην παγκόσμια αγορά δεν βοήθησε ούτε στον εκδημοκρατισμό της ούτε στην απόκτηση νοοτροπία της στην ελεύθερη οικονομία. Το όνειρο για ένα κρατος δικαίου στην Κινα δεν έγινε ποτε πράξη. Η επιθετική πολιτική των Αμερικανών έδωσε κάποια πρώτα αποτελέσματα . Χαμήλωσε ο κινεζικός ρυθμός Ανάπτυξης , είχαμε πτώση του χρηματιστηρίου της Σανγκάης, υπήρξε φυγή κεφαλαίων και ως συνέπεια δεν πραγματοποιήθηκαν πρότζεκτς που ανήκαν στην πολιτική των “νέων δρόμων του μεταξιού”. Δεν είναι όμως δεδομένη η νίκη των ΗΠΑ . Οι Κινεζικές αντιδράσεις μπορούν ναχουν επίσης επιπτώσεις στις ξένες επιχειρήσεις που δρουν στην Κίνα αλλά και στην αύξηση πληθωρισμού στην Αμερική. Επίσης η επιμονή της Κίνας ν’αναλαμβανει να εξωραΐσει με τον δικό της τρόπο διεθνεις επιχειρησεις η σχέδια που είχαν εγκαταλειφθεί μετά τον πόλεμο από τους Δυτικούς, μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή των δεδομένων της συμφωνιας των μεγάλων δυνάμεων το 1945.
Τα πάντα προς το παρόν χωριζουν Κίνα κι Αμερική . Το κοινό που έχουν είναι η επιθυμία τους να κυριαρχήσουν τον 21ο αιώνα. Το κύριο διακύβευμα αυτής της διαμάχης είναι η πολιτική ελευθερια την ώρα της παγκόσμιας ιστορίας και της ψηφιακής επανάστασης. Οι ΗΠΑ τότε μόνο μπορούν να νικήσουν όταν ξαναβάλουν σε λειτουργία τις αξίες και την ιστορία της ελεύθερης αγοράς που τόσο καλα γνωρίζουν.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής, εικαστικός.