Για μια νέα Ευρωπαϊκή ασφάλεια. 
Μετά την τελευταία Νατοϊκή σύνοδο (15- 17 Φεβρουαρίου ) όλοι κατάλαβαν ότι η Ατλαντική συμμαχία δεν είναι πια όπως παληα. Ιδρύθηκε αυτή το 1963 κι από ναός του ΝΑΤΟ που ξεκίνησε κατέληξε σε Μαυσολειο του . Το σοκ μεταξύ Αντζελα Μερκελ και
Μαικ Πενς , δυναμίτισε την τόσο πιστη από το 1949 σχέση Γερμανίας-ΗΠΑ . Υποστηρίζοντας την πολυμέρεια των αποφάσεων η Άνγκελα Μερκελ μαστίγωσε επισης αλύπητα την ασάφεια της εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον ειδικά τώρα με τον Τραμπ.Την κατηγόρησε για Εμπορικό πόλεμο με την Κίνα που χτυπά παράλληλα την Ευρώπη , αποχώρηση από το σύμφωνο εμπορικής συνεργασίας στον ειρηνικό που αφήνει ελεύθερο το πεδίο δράσης της Κίνας στην Ασία , αποχώρηση από την συμφωνία της Βιεννης για τα πυρηνικά του Ιράν αλλά κι αποχώρηση από Αφγανιστάν και Μεση Ανατολή αφήνοντας έτσι χώρο δράσης εκεί για Ρωσσια και Ιράν .
Η επιστροφή των ΗΠΑ ως μια χώρα – ηγέτη του ελεύθερου κόσμου όπως γεννήθηκε το 1945 μετά το τέλος του πολέμου είναι ψευδαίσθηση . Που σημαίνει αμέσως: οι συνέπειες είναι τεράστιες για την ασφάλεια της Ευρώπης η οποία έτσι βρίσκεται απέναντι σ’ενα στρατηγικό κενό σε σχέση με τις απειλές που δεχεται . Απειλή από τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της Κίνας , η οποία μέσω του εμπορίου καταλαμβάνει όλο και περισσότερα στρατηγικά σημεία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο .
Απειλή από την Ρωσσια , η οποία εργαλειοποιει προς το συμφερον της ,στηρίζοντας τα,όλα τα λαϊκιστικά ευρωπαϊκά κινήματα.
Απειλή από Ιραν και Τουρκία ,οι οποιες θέλουν να την αποσταθεροποιήσουν και να την ελέγξουν μέσα από το πολιτικό Ισλάμ.
Απέναντι σ’αυτες τις απειλές η Ευρώπη βρίσκεται άοπλη. Δεν μπορεί να στηριχθεί σε μια εδαφική σταθερότητα από τότε που η Ρωσσια εισέβαλε στην Κριμαία και το Ντομπας, ακυρώνοντας τις συμφωνίες του Ελσινσκι του 1975 περι μη αλλαγής των συνόρων .
Δεν μπορεί να στηριχθεί στην πυρηνική ισορροπία από τότε που η Ρωσσια χρησιμοποεί τους πυραύλους SSC-8 .
Δεν μπορεί να στηριχτεί στις ΗΠΑ οι οποιες αφήνοντας μεγάλους χώρους στις Δημοκρατοριες , δίνουν την αίσθηση φανταστικού συμμάχου.
Συνεπώς η Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή παρά να μείνει στις αξίες της , όπως το οικονομικό και κοινωνικό της μοντέλο , αναζητώντας ταυτόχρονα τρόπους και μέσα που θα δυναμώσουν την ασφάλεια της.Που σημαίνει : πρέπει να μετατραπει προοδευτικά σε πολιτική δύναμη και σε στρατηγικό πρωταγωνιστή . Ο Ευρωπαικπς στρατός μοιάζει με χίμαιρα όσο απουσιάζει ένα κοινό ευρωπαϊκό όραμα, μια συμφωνία για κοινά ζωτικά συμφέροντα και μια κοινή κουλτούρα δράσης. Αυτές όμως οι ελλείψεις δεν μπορούν να εμποδίσουν μια ευρωπαϊκή στρατηγική ασφαλειας που να θεμελιώνεται σε συγκεκριμένες βάσεις . Όπως , κοινές στρατιωτικές δράσεις , προγράμματα αμυντικής βιομηχανίας , έρευνα ( κυρίως σε σχέση με την τεχνητή νοημοσύνη ), οικονομική στήριξη βασισμένη σε ευρωπαϊκά κονδύλια της τάξεως περίπου των 13 δισεκατομμυρίων ευρώ.Επισης χρειάζεται μια αυτόνομη στρατηγική ως προς την μάχη εναντίον της τρομοκρατίας , έλεγχο συνόρων που ξεκινά από την Μεσόγειο , έρευνα ως προς το διάστημα και τον κυβερνοχώρο . Αλλά και την εκ νέου ενίσχυση του ΝΑΤΟ δίχως να διώχνει όλο και πιο μακριά της την Ρωσσια όπως γίνεται κυρίως τα τελευταία πέντε χρόνια. Κοντολογίς η δημιουργία μιας συμμαχίας των Δημοκρατιών και της πολυμέρειας αφοπλισμού , εμπορίου , της μάχης εναντίον της κλιματικής αλλαγής ,θα μπορούσε να θεμελιώσει μια νέα Ευρώπη όπου θα υπήρχαν κοινά σημεία ( ιδιαίτερα στο ζήτημα του περιβάλλοντος) με την Ινδία, την Ιαπωνία, τον Καναδά, το Μεξικό , την Κολομβίας , την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία.
Οι συνεχόμενες απειλές που κρεμωνται πάνω από το κεφάλι της Ευρώπης υποχρεώνουν ηγέτες και κατοίκους της γηραιάς Ηπείρου να σκεφτούν το πιο γρήγορα δυνατόν τρόπους που θα δυναμώσουν την Ευρωπαϊκή ασφάλεια και ταυτόχρονα θα προστατεύσουν με ηθικό και πολιτικό τρόπο την Ελευθερια πουναι το θεμέλιο πολιτισμού της Ευρωπαϊκής ιστορίας και συνείδησης.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής. Εικαστικός .