Η συνείδηση της υβριδικής ψήφου 
Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας η ψήφος του πολίτη ήταν και είναι κάτι το σημαντικό . Με την ψήφο του αυτος εκφράζει την απ οψη του του για την χώρα του . Συμμετεχει στις αποφάσεις της ψηφίζοντας. Ακόμη κι αν υπήρξαν περίοδοι απαξίωσης της ψήφου εν τούτοις το κύρος κι οι αξια της παραμένουν σταθερές δυνάμεις , οι οποιες δίνουν στον ψηφοφόρο την αίσθηση ότι έχει δύναμη, ότι μπορεί ν’αλλαξει καταστάσεις . Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την κρίση διαπιστώσαμε ότι οι ψηφοφόροι μπόρεσαν κι επηρέασαν πολλές σημαντικές αποφάσεις. Οσοι εκλέχτηκαν από τους πολιτες στο κοινοβούλιο έχουν λοιπόν εξ αρχης την ηθική υποχρεωση να υπηρετήσουν αυτά για τα οποία εκλέχτηκαν. Υπάρχει ένα είδος ηθικού κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ βουλευτών και πολιτών το οποίο δεν μπορεί να παραβιαστεί . Γιατί αλλοιώς πρόκειται για Ύβρη . Και κάτι τέτοιο είναι σάπιο δεν βοηθά την πολιτική υγεία μιας χώρας. Ειδικά όταν πρόκειται για Εθνικά θέματα , για θέματα που άπτονται της ιστορικής και γεωπολιτικής ασφαλειας της πατριδας , είναι περισσότερο από ποτε αναγκαία η σύμπραξη κι η συνοχή βουλευτών και λαού ως ένα υγιές και δημιουργικό σώμα. Τι συμβαίνει όμως όταν οι βουλευτές παραχαράσσουν τις έντολες των εκλογέων τους; Έχουμε ηθικό πρόβλημα αλλά και πολιτικό και πρόβλημα Δημοκρατίας. Οι βουλευτές μας κωφεύουν στην ξεκάθαρη βούληση του Ελληνικού λαού όπως αυτή διαπιστώθηκε από δημοσκοπήσεις και τις ογκώδεις συγκεντρώσεις . Η βούληση αυτή λέει βροντοφωνάζοντας : ΟΧΙ στην συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό το ΟΧΙ το φώναξαν πάντα οι Έλληνες όταν απειλήθηκαν ως ιστορικό και πολιτισμικό πρόσωπο η οντότητα. Η απειλή αυτή υπάρχει και σήμερα . Η συμφωνία των Πρεσπών την εμπεριέχει και μέσα από τους όρους του κειμένου αλλά και από το πνεύμα των γειτόνων μας , των Σκοπιανών. Η ως τώρα ζύμωση κι αντιπαραθέσεις έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι λέξεις του συμφώνου μπορούν να δεχτούν πολλές ανάλογα με τις περιπτώσεις παρερμηνείες. Ακόμη κι οι υποσημειώσεις δεν είναι ασφαλιστικές δικλείδες και μπορούν να προσεγγιστούν από πολλές συχνά σκοτεινές για τα ελληνικά συμφέροντα γωνιες. Αλλά και το πνεύμα των γειτόνων μας ( και πίσω απ’αυτους των ισχυρών συμμάχων τους) δεν δείχνει καθαρό αλλά πονηρό. Το Βόρεια Μακεδονία αφήνει να υπονοηθεί ότι κάποια στιγμή μετά από χρόνια μπορεί να τεθεί θέμα ένωσης Βορρά και Νότου . Που σημαίνει κινδυνος απώλειας εδαφών της Ελλαδος. Κι αυτούς τους κινδύνους τους κατάλαβε ο Ελληνικός λαός. Ενοιωσε την απειλή. Το συνειδητοποίησαν οι πολιτες. Αυτοί που δείχνουν όμως να μην Τοχουν συνειδητοποιήσει είναι πολλοι Βουλευτές . Μ’επικινδυνη ιδεολογική αφέλεια η δόλο είναι έτοιμοι να ψηφίσουν εναντίον της χώρας τους . Κι όμως αν πατριωτισμός σημαίνει προστασία της χώρας εδώ στην περίπτωση μερίδας βουλευτών δεν ισχύει . Ας ξέρουν όμως ότι την στιγμή που θα ψηφίζουν είναι η ιστορία που θα τους κρίνει . Είναι ο λαός κι η συνείδηση τους . Δεν υπάρχει σοβαρή χώρα δίχως το αίσθημα της ισχυρής αυτοσυνείδησης. Δεν υπάρχει πατρίδα δίχως συνειδητούς πατριώτες οι οποίοι για ναναι καλοί κι ειρηνικοί με τους γείτονες πρέπει πάνω απ’ολα ναναι συνειδητά ειρηνικοί με τον εαυτό τους . Κι οσοι ψηφίσουν υπέρ της συμφωνιας γνωρίζοντας τους ενδεχόμενους κινδύνους θαχουν Ειρήνη μέσα τους ; Θα ισορροπήσουν με την συνείδηση τους ; Η θ’αφεθουν στην γλυκιά υποψία της δύναμης του χρηματισμού;
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.