Ώρα κρίσιμων αποφάσεων για Γαλλία . 
Ακόμη κι αν το περασμένο Σάββατο δεν ήλθε η “τελειωτική καταστροφή ” όπως πολλοί προφήτευσαν για την Γαλλία και τον ξεσηκωμό των ” κίτρινων γιλέκων” , εν τούτοις τα γεγονότα υπήρξαν βίαια . Και το Παρισι κι αλλες Γαλλικές πόλεις έζησαν στιγμές άγριες οι οποιες δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτες από έναν λογικό δημοκράτη . Τα δίκαια σε γενικές γραμμές αιτήματα των διαμαρτυρομένων , γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από καποιες ομάδες επαγγελματιών αναρχικων οι οποίοι θέλουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για να προκαλέσουν και να καταστρέψουν . Απέναντι στον κίνδυνο να θρυμματιστουν οι θεσμοί μόνο ο Γάλλος προεδρος μπορεί να παρέμβει και να τους σώσει. Δεν μπορεί να συνεχίσει αυτή την πολιτική των υποσχέσεων που δεν πραγματοποιούνται ποτε . Πρέπει να πάρει μέτρα για την προστασία των συνταξιούχων και της μεσαίας τάξης που υποφέρει όλο και περισσότερο οικονομικά. Πρέπει επίσης να σταματήσει την διαρκή αύξηση φόρων και να επιβάλλει λιτότητα περισσότερο στο κρατος απ’οτι στους Γαλλους πολιτες . Να πάψει ναναι οικονομικό φερέφωνο της Γερμανίας . Και βέβαια δεν είναι μόνο φορολογικό το πρόβλημα του Μακρον. Είναι και κοινωνικό . Η Γσλλια κι η Ευρώπη έχουν ανάγκη από ένα νέο κοινωνικό μοντέλο , στο οποίο δεν θα επιβάλλεται με το ζόρι το ” πολιτικά ορθον ” μιας δημαγωγίας της ισονομίας , μιας πελατειακής εξουσιας και ενός κοινοταρισμου που οδηγεί σε μαρασμό το κρατος Πρόνοιας. Η Γαλλία κι η Ευρώπη χρειάζονται κάτι σαν ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο θα ξαναβάλει τις βάσεις μια νέας εμπιστοσύνης λαού και θεσμών , δεν θα πετάξει στα σκουπίδια έννοιες όπως όπως πατρίδα , πολιτισμός , θρησκεία , πνευματικές αξίες και θ’ασχολειται με την υπογραφή του εχθρικού για την Ευρωπαϊκή ταυτότητα συμφώνου του ΟΗΕ για το μεταναστευτικό . Μια είναι η λύση για τον κύριο Μακρον και για τους ευρωπαίους ηγετες: ν’ασχοληθουν με την οικονομία και τον πολιτισμό των πατρίδων τους και της Ευρώπης κι όχι να βάζουν τις βάσεις της διάλυσης της . Ο Γαλλος προεδρος καταφερε σε λιγο χρόνο να στρέψει την πλειοψηφία των συμπατριωτών του εναντίον του . Δεν μπορεί να ξεφύγει με πονηρά τερτίπια . Πρέπει να σκύψει στον λαό έστω και την τελευταία στιγμή και ν’ακουσει τα αιτήματα του . Αλλοιώς θάναι πολύ αργά για τον ίδιο και τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας του και κατ’επεκταση της Ευρώπης.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής , εικαστικός.