Ο πόλεμος του Ειρηνικού 
Στον 20ο αιώνα η γεωπολιτική μάχη έγινε με κέντρο τον Ατλαντικό Ωκεανό. Απ’οτι φαίνεται ο γεωπολιτικός πόλεμος στον 21ο αιώνα θαχει κέντρο τον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι προς τα εκεί που χτυπά πλέον η καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού και της γεωπολιτικής αναμέτρησης. Το μισό περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού βρίσκεται εκεί . Επίσης εκεί κινείται το 60% της παγκόσμιας παραγωγής. Και να μην ξεχνάμε τις εντάσεις για την θαλάσσια κυριαρχία στην Νότια Κίνα αλλά και το πυρηνικό προγραμμα της Βόρειας Κορέας . Η άγρια αντιπαλότητα ΗΠΑ -Κινας οδήγησε τις 21 χώρες του APEC σε μια κοινή δήλωση που μιλά για αδιέξοδο λόγω αυτής της διαμάχης.
Όπως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχαμε τον ψυχρό πόλεμο Ρωσσιας-Αμερικής , έτσι και τώρα έχουμε έναν νέο ψυχρό πόλεμο Αμερικής-Κίνας για τον έλεγχο του Ειρηνικού . Ο πόλεμος είναι ολοκληρωτικός . Κι αφορά το εμπόριο( εξαγωγές -εισαγωγές με φορολογικά μέτρα), τις καινοτομίες στην Τεχνολογια ( με την επιθυμία των ΗΠΑ να οδηγήσουν σ’αποτυχια το νέο φιλόδοξο Κινεζικο προγραμμα του “νεου δρόμου του μεταξιού “), την κυριαρχία στο διάστημα , τον κυβερνοχώρο, την τεχνητή νοημοσύνη , την στρατιωτική δύναμη που θέλει από την πλευρά της Αμερικης να προστατεύσει την ανεξαρτησία της Ταιβαν , αλλά και την προσπάθεια της αποτροπής της εξαγωγής του κινεζικού μοντέλου πολιτικού αυταρχισμού και κρατικού καπιταλισμού , που απειλεί να επηρεάσει το Πακισταν , την Σρι Λανκα, την Καμπότζη, το Λαος, την Βιρμανια η την Ταιλανδη , βασικά μέρη γύρω από την θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η Κίνα πήρε αρχικά το προβάδισμα αυτής της πολιτικής λόγω της ξεκάθαρης στρατηγικής της: όλο και μεγαλύτερο μονοπωλιο του ΚΚ στο εσωτερικό της χώρας ( όπως κι αποδεικνύει η σχέση με το Χονγκ Κονγκ περιφρονώντας τις επίσημες συμφωνίες με το Ηνωμενο Βασίλειο) , ένα ψηφιακό σύστημα ελέγχου του πληθυσμού και επιχείρηση γοητείας των παραδοσιακών φίλων των ΗΠΑ. Κλασσικο παράδειγμα οι Φιλιππινες του Ροντριγκο Ντουτερτε , που υποδέχτηκαν διθυραμβικά τον Κινέζο πρόεδρο γιατί αυτος τους βοήθησε με 24 δις λόγω εκμετάλλευσης πετρελαίου και αερίου .
Βέβαια η Κινεζική οικονομία δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη για ν’αντεξει αυτή την αυτοκρατορική υπερεξαπλωση. Δεν ξέρουμε αν μπορεί ν’αντεξει μια μετωπική σύγκρουση με την Αμερική.
Από την πλευρά των ΗΠΑ η συνειδητοποίηση της Κινεζικής απειλής τις οδήγησε σε μια σειρά πρώτων , μέτρων. Η αποχώρηση από το σύμφωνο των χωρών του Ειρηνικού , τα προστατευτικά μέτρα , η προσέγγιση με τον Πούτιν η ακόμη το άνοιγμα προς την Βόρεια Κορέα , ναι μεν χτυπούν την Κινα αλλά ταυτόχρονα ζημιώνουν και την παραδοσιακή σχέση τους με φίλους-κλειδιά όπως η Ιαπωνία κι η Νότια Κορέα.
Ο σημερινός πολυπολικός κόσμος κι η αποδυτικοποιηση του διεθνούς συστήματος οδηγούν στο νέο πεδίο μάχης αντίστασης της Κινεζικής κυριαρχίας : στην Ασία. Οι ΗΠΑ προσπαθούν με την σειρά τους να “κλέψουν” παραδοσιακούς φίλους της Κίνας όπως το Βιετνάμ ( σταματούν το εμπάργκο και σ’ανταλλαγμα έχουν πρόσβαση τα στρατιωτικά τους πλοία στα λιμάνια του) . Όμως το βασικό αντι-κινεζικό μέτωπο ειναι η δημιουργία ενός ασιατικού άξονα που στηρίζεται στις Ινδίες , την Ιαπωνία , την Αυστραλία ,την Νεα-Ζηλανδία , την Ινδονησίας και την Μαλαισία. Η Αμερική επενδύει μαζικά στην άμυνα για ν’αντιμετωπισει την στρατιωτική δύναμη της Κίνας. Ένας εξοπλιστικές ανταγωνισμός βρίσκεται σ’εξελιξη στον Ειρηνικό . Κι οι ΗΠΑ καλό θαταν να μην ξεχνούν πως σ’αυτη την μάχη τους, η Ευρώπη είναι σύμμαχος τους . Και θαπρεπε να στηρίζονται και σ’αυτην κι όχι να την αποδυναμώνουν.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής , εικαστικός.