Τα χρόνια του ’30 κι πονηρή τους χρήση σήμερ
Δεν υπάρχει συζήτηση η άρθρο των αυτοπροσδιοριζομενων ως “προοδευτικών” που να μην κάνει αναφορά στα χρόνια του ’30, τα οποία και , κατ’αυτους,είναι έτοιμα να επιστρέψουν σήμερα ως σενάριο καταστροφής.
Στην πραγματικότητα η επίκληση αυτής της ,κατά τ’αλλα μαύρης πραγματικά ιστορικής μνήμης,χρησιμοποιείται για ν’αντιμετωπιστει το κύμα “λαϊκισμού”,αλλά κι εν μέρει φασισμού η ακόμη αυταρχικού εθνικισμού που απλώνεται παντού σύμφωνα με τους” προοδευτικούς “κατηγόρους του.Κι όμως η εποχή μας διαφέρει τόσο απ’αυτην το’30. Αυτη η στρατηγική της διαβολοποιησης στρέφεται εναντίον όσων αρνούνται να υποταχθούν στην ορθοδοξία της διαφορετικότητας που θέλει με το έτσι θέλω να επιβάλλει ο σκληρός πυρήνας του πολιτικά ορθον. Από το Μπρεξιτ, ως κάθε βήμα του ευρωσκεπτικισμού η το επεισόδιο του Aquarius,η ρητορική των χρόνων του’30 επιστρεφει,επιδιώκοντας στρατηγικά να ενοχοποιήσει κάθε αντιπολιτευτική δράση στο σεβάσμιο παγκόσμιο οικονομικό κέντρο πολιτικών αποφάσεων. Κραυγάζοντας μόνιμα για απειλή της Δημοκρατίας , ακόμη κι αν υπήρχε μια βάση στις φωνές, η επαγρύπνιση ενός ήρεμου και σώφρονα πολιτικού λόγου , δεν επιτυγχάνεται με μια κιτς αντιμετώπιση ενός σοβαρού ιστορικά ζητήματος. Η εμμονική χρήση των χρόνων του ’30 από μια ταση της αριστεράς χρησιμοποιείται για να της δώσει το “ηθικό πλεονέκτημα” που η ίδια εδώ και πολύ καιρό έχει χάσει. Μάχεται δηλαδή ως η δύναμη του Καλού εναντίον του Κακού (sic).Αυτοανακηρυσσεται , προφανως αυθαιρετως,αυτή η συγκεκριμένη αριστερά, ως ο υποστηρικτής και διώκτης του υπ’αριθμου 1 εχθρού της ανθρωπότητας, του λαϊκισμού , και θέλει να τον εξαφανίσει ιστορικά και πολιτικά. Ο λαικισμος κατ’αυτους ξυπνά το ναζιστικό τέρας στον άνθρωπο που ενυπαρχει φυσικά μέσα του. Και βέβαια έτσι επιδιώκουν να χειροκροτηθουν ως οι κληρονομικοί υπερασπιστες του αντιναζισμου.Τ’αξιοθαυμαστα παιδιά του!!! Κι όμως όλοι αυτοί που ανδρείως αντιτάχθηκαν στον βάρβαρο ναζισμο δεν ήταν τα καλομαθημένα πλουσιόπαιδα που προέρχονται από έναν έναν αυτισμό του ΜΑΗ του ’68 .Ουτε ζούσαν με τα λεφτά του Μπαμπά αγνοώντας τι θα πει εργασία σκληρή.Ολοι αυτοί που υποστηρίζουν μια μαζική κι ανεξέλεγκτη μετανάστευση , αυτοί που χρησιμοποιούν την ρητορική απειλή των χρόνων του ’30και παίρνουν τις επιχορηγήσεις των ΜΚΟ, όλοι αυτοί λοιπόν θέλουν να καπηλευτούν την αντιφασιστική μνήμη και δράση του 20ου αιώνα και να επιβάλλουν την εθνομηδενιστικη αντιπατριωτική δήθεν προοδευτική τους ιδεολογία για να εμποδίσουν πολλές δίκαιες αντιδράσεις κι αιτήματα των λαών . Θέλουν ν’αποφυγουν τον έλεγχο στις παράνομες “αριστερες” σπατάλες τους. Ισως θαπρεπε κάποτε να σεβαστούν την ιδεολογία της κάλυψης των ανισοτήτων που τόσο επικαλούνται για τις ανομίες τους και ν’ασχοληθουν με τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου . Αλλοιώς θάναι αυτοί οι κυρίως υπαίτιοι των ακραίων πολιτικών συμπεριφορών που ήδη βλέπουμε στην κοινωνία.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης , ποιητής,εικαστικός.