Ο Τραμπ δεν είναι ατύχημα
Όταν κερδισε ο Τραμπ τις εκλογές πολλοί μίλησαν για ατύχημα της Αμερικανικής κι εν γενει Ιστορίας. Το 2016 , κατ’αυτους, Ο Αμερικανός προεδρος νίκησε ως “διαρρήκτης” εκμεταλλευόμενος πονηρά την οργή του κόσμου και την γενική απόρριψη της Χιλαρυ Κλίντον . Οσοι τον ψήφισαν δεν το έκαναν , πάντα κατά τους αντιπάλους του, παρά παρακινούμενοι από ένα μίγμα ανοησίας κι άγνοιας κινδύνου.
Κι όμως παρά τα όσα λέχθηκαν και λέγονται η πραγματικότητα δείχνει ότι ο Τραμπ ριζωσε για τα καλά στο πολιτικό τοπίο . Σίγουρα ταλαντούχος στην δημαγωγία , κατάφερε να επιβληθεί εναντιον των Ελίτ οι οποίες και κατηγορήθηκαν από παντού ότι έχουν ανοίξει διάπλατα , αλόγιστα κι ασύμφορα προς την χώρα , όλες τις πόρτες διόδου προς την Αμερική.
Τ’αποτελεσματα των ενδιάμεσων Αμερικανικών εκλογών αναμένονταν ως μια καταδίκη του Τραμπ και του συστήματος διακυβέρνησης του . Πολλοί μιλούσαν για Δημοκρατικο τσουναμι που θα σάρωνε τα του Τραμπισμου . Οι λιγότερο αισιόδοξοι ήλπιζαν ότι η αναμενόμενη ήττα του Τραμπ δεν θα οδηγούσε την χώρα στην καταστροφή. Κι όμως τίποτα απ’αυτα δεν συνέβη . Η νίκη των Δημοκρατικών στην Βουλή των αντιπροσώπων δεν είχε τίποτα
Που να θύμιζε τσουνάμι . Όπως οι περισσότεροι ως τώρα Αμερικανοί πρόεδροι έτσι κι ο Τραμπ έχασε γιατί παραδοσιακά χάνουν στην Βουλή των αντιπροσώπων . Στην Γερουσία όμως κέρδισε κι αύξησε τους ψήφους του . Το επιχειρημα του Αμερικάνου προέδρου ότι η οικονομία παει καλά άρα αυτό φέρνει σταθερότητα στην χώρα ,το ενστερνίστηκαν ένας στους δυο τουλάχιστον Αμερικανοί πολιτες. Κι ακόμη : στρατηγικά νίκησε ο Τραμπ . Γιατί κατάφερε να ενώσει τις δυο ζώνες : την εργατική μ’αυτην της Βίβλου. Η Αμερική των εργατών κι η Θρησκευτική Αμερική συνενώθηκαν στηρίζοντας παθιασμένα τον Αμερικανό πρόεδρο. Η απωλλεια κάποιων σημαντικών προεδρικών στελεχών δεν επηρέασε την πορεία νίκης του Αμερικάνου προέδρου. Βέβαια θα πει κάποιος αντικειμενικός αναλυτής , και πολύ σωστά, η Αμερική μετά την ψηφοφορία των ενδιάμεσων εκλογών είναι περισσότερο από ποτε διχασμένη . Σωστά . Υπάρχει τεράστιος διχασμός ανάμεσα στις ζώνες των πόλεων κι αυτών της περιφέρειας . Κι ο Τραμπ παίζει πολιτικά εκμεταλλευόμενος αυτές τις ρήξεις. Αλλά είναι κι αυτό μέρος του πολιτικού παιχνιδιού .
Πάντως τώρα , ο Αμερικανός προεδρος ξέρει ότι απέναντι του θάχει τον νούμερο ένα εχθρό του την δημοκρατική Νανσυ Πελοζι . Αυτή η τελευταία ενσαρκώνει ότι μισεί η
Τραμπιανη βάση : την λευκή ελίτ της Δυτικής Αμερικής η οποία μιλά ” δημοκρατικά” αλλά στην πράξη κάνει τα πάντα για την εξουσία αναμεμειγμένη σε πολλά σκάνδαλα. Κι αυτή η πραγματικότητα βοηθά τον Τραμπ.
Ο Τραμπ δεν έχασε την μάχη . Δεν βγαίνει χαμένος κι αυτό λόγω της καλής προς το παρόν οικονομικής του πολιτικής. Όμως αν θέλει να ξαναβγεί , θα πρέπει να διευρύνει περισσότερο τον χώρο των υποστηρικτών του βρίσκοντας στοιχεία κι επιχειρήματα που θ’άευθυνονται και στην αντίπαλη πλευρά. Όσα του καταμαρτυρούν μπορεί να μετατραπούν σε δικό του όπλο νίκης. Γιατί θα κατηγορήσει τους αντιπάλους του σίγουρα ότι θέλουν να μπλοκάρουν την μείωση της φορολογίας που εφαρμόζει επιτυχώς ως τώρα. Κι αν χειροτερέψει ξαφνικά η οικονομία της αγοραστικής δύναμης των πολιτών θα φταίνε οι πολιτικοί του αντίπαλοι . Γι ‘αυτό κι οι πιο σώφρονες δημοκρατικοί θέλουν ν’αλλαξουν την ως τώρα πολιτική τους: να μην είναι πια μια αντί-Τραμπ πολιτική αλλά κάτι άλλο πιο κοντινό στην πραγματική καθημερινότητα. Αποδέχονται έτσι ως δεδομένο την για τα καλά εγκατάσταση του Αμερικάνου προέδρου στην πολιτική σκηνή . Ο Τραμπ κι ο Τραμπισμος δεν είναι πια ατύχημα αλλά τρόπος πολιτικής σκέψης και δράσης.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφιας της Τέχνης , ποιητής, εικαστικός.