Εμανουελ Μακρον : μεταξύ ελπίδας και διάψευσης .
Προεκλογικά ο Γάλλος προεδρος υποσχέθηκε μια νέα Γαλλία, ούτε δεξιά ούτε αριστερά , μ’αναπτυξιακη ταχύτητα,μ’επενδυσεις,λιγότερη ανεργία,εργασιακή απασχόληση των νέων , επιστροφή εκπατρισμένων μυαλών και επιστημόνων και πρωταγωνιστικό ρόλο της Γαλλίας στην νέα Ευρώπη που οραματιζόταν με την Μερκελ. Οι Γάλλοι τον πίστεψαν και τον ψήφισαν. Το 75% στις δημοσκοπήσεις τον στήριζε . Σήμερα μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης του , το ποσοστό στήριξης του στος δημοσκοπήσεις είναι χαμηλότερο του 30% . Κι όπως λένε πολλοι κατεβαίνει κι άλλο . Που οφείλεται αυτή η εντυπωσιακή αλλαγή ;
1: Πολιτικά .Κουρασμένοι οι Γάλλοι από το επι σαράντα περίπου χρόνια διπολικό σύστημα δεξιάς-αριστεράς ονειρεύτηκαν δια μέσου του Μακρον ένα άλλο τρόπο διακυβέρνησης ,”νέο”,που θα τελείωνε με μεθόδους και λογικές παρελθόντος. Τα γεγονότα όμως τους διέψευσαν. Η υπόθεση Μπεναλα, του υπευθύνου ασφαλείας του Μακρον που ντύθηκε αστυνομικός και χτυπούσε την Πρωτομαγιά διαδηλωτές σοκάρισε την δημοκρατική και θεσμική ευαισθησία των Γάλλων. Ταυτόχρονα ο “μοναρχικος”τρόπος διακυβέρνησης του Γάλλου προέδρου με τις κλίκες του , τις προσωπικές ,στα όρια της δημοκρατικης ανοχης,πολιτικες παρεμβάσεις του κι ο φαβοριτισμος υπέρ των δικών του , τον έκανε να μοιάζει σαν τους προηγούμενους προέδρους . Τίποτα δηλαδή το νέο και παλι.
2: Μεταναστευτικο. Για τους Γάλλους αλλά κι Ευρωπαίους πολιτες , το μεταναστευτικό παει μαζί μ’αυτο της ασφαλείας και της ταυτοτητας . Εγκλωβισμένος στην λογική των ανοιχτών συνόρων της Μερκελ , ο Γάλλος προεδρος , δεν κατάφερε να δώσει το αίσθημα ασφαλείας στους συμπατριώτες του. Οι πολλές τρομοκρατικές ενέργειες αλλά η ανεξέλεγκτη κατάσταση στα γαλλικά προάστια , πολλά των οποίων βρίσκονται κυριολεκτικά στα χέρια των ισλαμιστών που “διοικούν” ανεπισήμως , επέτεινε το αίσθημα ανασφάλειας των Γάλλων που ένοιωσαν ν’απειλουνται ως προς την ιστορική και δημοκρατική τους ταυτοτητα. Γι’αυτο άλλωστε και πρόσφατα ο Μακρον υπό την πίεση διανοουμένων και κοινης γνωμης , υποχώρησε από τις παγκοσμιοποιημένες πολιτισμικές του θέσεις και επανέφερε στην παιδεία αρχαία ελληνικά και Λατινικά αλλά και την ανάγκη της εκ νέου ορθής εκμαθηνσης της γαλλικής γλώσσας.
3: Ευρώπη. Το Ευρωπαϊκό του όραμα ήθελε τον ίδιο φυσικό διάδοχο της Μερκελ και την χώρα του την νέα δύναμη μπροστά από την Γερμανία. Ούτε το ένα επετεύχθη ούτε το άλλο. Οι Γερμανοί παραμένουν οι τιμονιέρηδες της Ευρώπης κι η Μερκελ παρά τις δυσκολίες ( δυσπιστία προς την ίδια κι εντυπωσιακή εκλογική άνοδο του ευρωσκεπτικιστικου κομματος AFD, παραμένει , έστω κι οριακά το “αφεντικό”. Αυτό δεν της επιτρέπει ναναι πιο γενναιόδωρη με τον Μακρον γιατί απειλείται η ίδια.Οι πρωτοβουλιες του Γάλλου προέδρου για ίδρυση ευρωπαϊκού υπουργείου οικονομικών η υγειας δεν έχει γίνει ακόμα δεκτό .Δεμένος στο άρμα της Μερκελ ο Μακρον ουδολως διαφοροποιείται από την οικονομική η μεταναστευτική της πολιτική. Οι καποιες απόπειρες του επαναπροώθησης παράνομων μεταναστών στις χώρες προέλευσης τους δεν επηρεάζουν το γενικό κλίμα δυσπιστίας των Γάλλων προς την δυσανάλογη αύξηση των μεταναστών και προς την απειλή που αισθάνονται για την πολιτισμική,ιστορική, η εθνική τους ταυτότητα.
4: Οικονομικά. Αλλά και στα οικονομικά που είναι ο χώρος δράσης του Μακρον, οι πολυπόθητες αλλαγές δεν ήρθαν ως τώρα. Ανθρωπος του χρηματοπιστωτικου συστήματος δεν έχει προς το παρόν ενισχυθεί από το ίδιο το σύστημα όσο θαθελε . Ενώ η επεκτατική πολιτική της Κινας κι ο οικονομικός μονομερισμος του Τραμπ δεν βοηθούν στα σχέδια του. Η ανάπτυξη αργεί και παει με πολύ μικρά βήματα , οι ιδιωτικοποιήσεις σκαλωνουν στο κατά παράδοση γραφειοκρατικό και κρατικιστικό δημόσιο μηχανισμό, ενώ τα οικονομικά και καινοτόμα μυαλά φεύγουν γι’Αμερικη και δεν επιστρέφουν.
Αυτές οι παραπάνω αιτίες είναι βασικές και γεννούν ένα κλίμα δυσπιστίας του κόσμου προς τον Μακρον . Μια δυσπιστία πουχει αγγίξει τα όρια της διάψευσης ελπίδων. Το “νέο” που τόσο ήθελαν κι ονειρεύτηκαν τους φαίνεται ανύπαρκτο . Ενώ το “παληο” παρά την διαφορετική προεδρική φρασεολογία παραμένει ισχυρά παρόν. Αν δεν αλλάξει κάτι κι άμεσα , ο Γάλλος προεδρος κινδυνεύει να γίνει σταδιακά πιο αντιδημοφιλής κι από τον Ολάντ .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της Τέχνης, Ποιητης, Εικαστικός.