Μεταναστευτικό: ψευτο- ηθικά διλληματα.
Μιλώντας για πολιτική κρίση στην Ευρώπη συχνά κρύβεται από πίσω η” μεταναστευτική κρίση”που από φόβο η απειλές αρνούνται κάποιοι να την αναφέρουν με τ’ονομα της.Ας δούμε λοιπόν τους βασικούς άξονες της.
1: Οι μεταναστεύσεις,ας μην γελιόμαστε,θάναι συνεχείς.Συνεπως ο έλεγχος τους πρέπει ν’ασκειται από μια Πολιτικη διαρκείας.Ο συνδυασμός πολέμων ( από Αφρική,Αυστραλία,Μέση Ανατολή κλπ)με την οικονομική μιζέρια γίνεται αντικείμενο πολιτικής κι οικονομικής εκμετάλλευσης από επιτήδειους εμπόρους , οι οποίοι βγάζουν περισσότερα κέρδη ακόμη κι από αυτά των ναρκοεμπόρων.
Οι ως τώρα προτάσεις αντιμετώπισης του μεταναστευτικού κύματος διαφέρουν εκ διαμέτρου . Η λεγόμενη ακρα δεξιά υποστηρίζει κλειστά σύνορα . Μια λύση δύσκολο να εφαρμοστεί γιατί πάντοτε οι κοινωνίες χρειάζονταν μετανάστες στην καθημερινότητα τους για διάφορους κοινωνικούς και λειτουργικούς λόγους. Από την αντίθετη πλευρά η ακρα η ριζοσπαστική αριστερά θέλει ανοιχτά σύνορα . Μια λύση που θ’απειλουσε να τινάξει στον αέρα τις κοινωνίες κι είναι τελείως ανεύθυνη.
2: Πρέπει λοιπόν να βρεθεί μια λύση ανάμεσα στις δυο ανωτέρω προτάσεις .Η αναλογικά μέση οδός που λέει κι ο Αριστοτελης.Μονο αν ξεπεράσουμε τα ψευτοηθικα διλληματα και ψάξουμε να βρούμε συγκεκριμένες λύσεις θα υπάρξει αποτέλεσμα.
3: Να ξεκινήσουμε αρχικά από το ξεκαθάρισμα μεταξύ προσφύγων κι οικονομικών μεταναστών.Η ως τώρα σύγχυση μεταξύ τους προκαλεί άγχος στον κόσμο . Κι η ακρα δεξιά κι η ακρα η ριζοσπαστική αριστερά αρνούνται για διαφορετικούς λόγους αυτό το ξεκαθάρισμα.Ομως πρέπει να σώσουμε την έννοια του πραγματικού ασύλου . Το δικαιούνται οσοι βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο .Αλλοιως σε κάποια χρόνια το χάος θα περιλαμβάνει τα πάντα .Οι φόβοι του κόσμου είναι λογικοί κι αληθινοί: υπάρχει ανεξέλεγκτη υπερβολή στο μεταναστευτικό .Και παράλληλα υπάρχει η Ισλαμιστική τρομοκρατία που τρομάζει . Ο κόσμος υφίσταται τις παράπλευρες αλλά και τις άμεσες απώλειες. Κι αυτό που ανησυχεί περισσότερο είναι ότι εναντίον των τζιχαντιστων τρομοκρατών δεν βγαίνουν να μιλήσουν οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι . Κι αναρωτιόμαστε ευλόγως: φοβούνται η ενδομύχως συμφωνούν στο αντι-δυτικό κι αντι-χριστιανικό παραλήρημα των ισλαμιστών; Τα ερωτήματα αυτά πρέπει ν’απαντηθουν πολιτικά για να ηρεμήσει η κοινωνία .
4: Το να κατηγορούμε με την πρώτη ευκαιρία όσους διαμαρτύρονται για την ανωτέρω περιγραφεισα κατάσταση ως “λαϊκιστές” δίχως να κυταμε αν κάπου στο βάθος υπάρχει ένα δίκιο στην διαμαρτυρία τους , είναι σα να μην θελουμε να βρούμε λύση.Ειναι σα να θελουμε να διαιωνίζεται αυτό το κοινωνικό κομφούζιο γιατί έχουμε καποιους στόχους : την διάλυση των ως τώρα παραδοσιακών κοινωνιών και εθνών.Την απόλυτη υποταγή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα , σε καποιες οικονομικές ελίτ που θέλουν προς το συμφερον τους αυτό το Χάος. Όμως θα πρέπει να ξέρουν ότι όπως και οι αντιδράσεις της φύσης έτσι κι αυτές του κόσμου καποιες στιγμές μπορούν να γίνουν απρόβλεπτες κι ανεξέλεγκτες.
5: Ας μην κοροϊδευόμαστε . Η πολυδιαφημισμένη ” Ευτυχισμένη παγκοσμιοποίηση “, δεν έχει επιτύχει. Τ’ανθρωπινα δικαιώματα κι η ελεύθερη ανταλλαγή δοκιμάζονται παρά το ότι είναι σωστά. Κι αυτό λόγω δυσλειτουργίας της παγκοσμιοποίησης. Ο πολυπολιτισμος δειχνει πλήρως αποτυχημένος παρά τ’ονειρο ενός κοινωνικού παραδείσου που υποσχέθηκε. Η πρόοδος που τόσο πολυδιαφημίστηκε υπάρχει; Δυσκολο ερώτημα με πολλές απαντήσεις εκ διαμέτρου αντίθετες .Μηπως οι Ευρωπαίοι υπήρξαν υπερβολικά ιδεαλιστές;Μήπως τα οικονομικά συμφέροντα εμπόδισαν τα πάντα; Παντως ο φιλόσοφος Φουκουγιάμα που μίλησε για το τέλος της Ιστορίας δεν έχει ως τώρα δικαιωθεί.
Δημοσθένης Δαββετας