Ντόναλντ Τραμπ : Η πολιτική του deal και των tweets.
Μόλις επέστρεψα από την Νέα Υόρκη . Η αρχική μου περιέργεια πριν πάω στην εποχή Τραμπ μετατράπηκε σε μια σειρά από αποδεδειγμένες διαπιστώσεις που και σας τις παραθέτω συνοπτικά κι όσο μπορώ μέσα από την αντικειμενική μάτια του ενημερωμένου επισκέπτη .
Όπως όλοι εξ αρχής αναρωτήθηκαν για την περίπτωση του Αμερικάνου , μπορεί ταχα ένας ελέφαντας να κινηθεί μέσα σ’ενα μαγαζί με πορσελάνες δίχως να τα σπάσει ; Εδώ κι ένα χρόνο παρά την αμείλικτη ( συχνά στα όρια της περιφρόνησης ) κριτική κι απόρριψη που δέχεται από την πλειοψηφία των σταρ του Χόλυγουντ και την επίσης πλειοψηφία διανοουμένων της Αμερικής , ο Ντόναλντ Τραμπ , οδηγεί την πολιτική του και την μεσα από την οικονομική του αντίληψη του deal . Τα tweets του χτυπούν κατάστηθα τους πολιτικούς , διπλωματικούς η μιντιακούς του αντιπάλους , αναθεωρούν διεθνές οικονομικές η οικολογικές συμφωνίες , η απειλούν εμπορικά προσυμφωνηθέντα μ’αλλες χώρες προγράμματα. Δεν διστάζει στο κινγκρεσο να χτυπηθεί κατά μέτωπο ,ως τα όρια της ρηξης καποιες φορες , με το ίδιο του το κόμμα , δεν φοφαται να μειώσει εντυπωσιακά τους φόρους περιφρονώντας κάθε προβληματισμό περί προϋπολογισμού . Αυτό το μίγμα “κακών ” τρόπων , βιαιότητας και και τυφλής ξεροκεφαλιάς , κατά αυτούς που εξ αρχής με λύσσα των πολέμησαν , θα οδηγούσε σε παγκόσμια καταστροφή και επίσης σε αυτό- τιμωρία της Αμερικής. Κι όμως ακόμη κι αν σκεφτούμε οτιδήποτε για τον Ντόναλντ Τραμπ
, τίποτα από τα προαναφερθέντα δεν συνέβη . Η ανάπτυξη όλο και αυξάνεται , η ανεργία όλο και μειώνεται εντυπωσιακά και οι αγορές του χρηματιστηρίου βρίσκονται στο ζενίθ. Η Αμερκανικη οικονομία επιδεικνύει μια διδερενια υγεία. Σίγουρα σ’αυτο βοηθά στις διεθνείς συγκυρίες και στην γενναιόδωρη οικονομική πολιτική της γενικής της τράπεζας. Αλλά κι αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί και στην εντυπωσιακή εμπιστοσύνη που δείχνουν οι καταναλωτές και οι επιχειρηματιες , οι οποίοι χειροκροτούν ασυγκράτητος τον οικονομικό Τραμπισμο . Ο οικονομικός πόλεμος παρά τα ως τώρα λεγόμενα δεν έλαβε ως τώρα χώρα. Πιστός στην τέχνη του deal ο Ντόναλντ Τραμπ , ο προεδρος-επιχειρηματίας , συνοδεύει τον στρατιωτικό κι απειλητικό του πολιτικό λόγο μ’εναν απόλυτο ρεαλισμό. Μετά τις διαλυτικές του ενέργειες η δηλώσεις ακολουθούν πάντα οι διαπραγματεύσεις . Η μέθοδος αυτή βεβαίως δεν είναι θεωρητικα ακίνδυνη . Κι είναι πολλοί οι διανοούμενοι προφήτες της γρήγορης πτώσης του . Όμως, είτε πρόκειται για την Κίνα , την Ευρώπη , την Βραζιλια, το Μεξικό την Ιαπωνία η τους Βορειοαμερικανους γείτονες του , όλα δείχνουν να λειτουργούν . Σε κανέναν άλλωστε δεν συμφέρει μια μετωπική σύγκρουση κι όλα συζητούν ακόμη κι αν αμφισβητούν κάθε τι το προστατευτικό στην Αμερκανικη οικονομια( Η Αμερική πρώτα είναι το σύνθημα του Τραμπ). Μετά πάντως απ ‘όσα διαβάζω και είδα προσωπικά στην Νέα Υόρκη , ο οικονομικός οργασμος δεν έχει ορια. Πρόκειται για την επιστροφή του Αμερικανικού ενθουσιασμού στην οικονομια και κατ’επεκταση στην τέχνη , την πολεοδομία κλπ που επηρεάζονται άμεσα. Οι ΗΠΑ είναι αυτές πια που επιβάλλουν στους συνομιλητές τους τις προτεραιότητες τους. Όλα ξεκινούν από την Αμετικανικη ατζεντα . Ένας ιδιοτυπος πατριωτικός καπιταλισμός ( ως απάντηση σίγουρα της Κινασκλπ) είναι σ’εφαρμογη . Και προς το παρόν αποδίδει .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της τέχνης , ποιητής, εικαστικός.