Πατριωτικός καπιταλισμός εναντίον Φιλελευθερισμού .
Το 1992 ενα χρόνο μετα την πτώση της ΕΣΣΔ ο Αμερικανός Φιλόσοφος Fukuyama, στο διάσημο βιβλίο του “το τέλος της Ιστορίας κι ο τελευταίος άνθρωπος ” υποστήριξε ότι η Φιλελεύθερη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ηταν πια το μόνο ιδεολογικοπολιτικό μοντέλο στον κοςμο . Λάθεψε . Γιατί οι εθνικοί πόλεμοι στα Βαλκάνια και την Αφρική προκαλούν σφαγές δίχως Ν ‘ανήκουν στο δίπολο Κομμουνισμός -καπιταλισμός. Η Ιςλαμικη ιδεολογία μάχεται μέχρις εσχάτων την φιλελεύθερη Δημοκρατια, ενω υπάρχουν σοβαροί εχθροί ακόμη και στο Δυτικό εσωτερικό της . Ενα μίγμα αυταρχισμού , εθνικισμού , κρατικού προστατευτισμού , λαϊκισμού , κρατικού κύρους , τάξης, ασφαλειας,υπερηφάνειας, εθνικής ανεξαρτησίας η κυριαρχίας αναμιγνύονται σε χώρες οπως , Κίνα,Ιράκ,Τουρκία , Φιλιππινες, Ινδονησία,Καραιβικη,Νότια Αμερική ,Αίγυπτο,Αφρική , ( αλλα κι Ευρωπαικες χώρες όπως Ουγγαρια,Πολωνία,Ρωσσια) και δημιουργείται ενα αντι-φιλελεύθερο μέτωπο . Αν και γεωπολιτικά όλες αυτές οι χώρες δεν έχουν αιτία συμμαχίας , εν τούτοις η αντίθεση τους στην φιλελεύθερη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και κυριως στην Ηθικολογία της, τις κάνει ν’αλληλοπλησιαζονται . Παράδειγμα. ο Ερντογκαν με τον Πουτιν η η Κίνα με την Ρωσσια και τις Φιλιππινες που συμμαχούν παρα τις ριζικές τους αντιθεςεις .Αυτη η ευκαιριακή αλλα εξ ανάγκης στρατηγική συνύπαρξη ( πουχει και πολλούς υποςτηρικτες στο εςωτερικο της Δυςης) , ενα είδος Πατριωτικού Καπιταλιςμου , εχει απέναντι της το Φιλελεύθερο Δημοκρατικο μοντέλο ,( ως οικονομία της αγοράς , κρατος Δικαίου και ανθρωπινα Δικαιώματα ). Αν και μακροπρόθεσμα αυτο το αντι-φιλελεύθερο μέτωπο δεν εχει βάσεις διαρκούς σταθερότητας και δεν μπορεί να στεριώσει λογω αδυναμίας δημιουργίας σταθερού και ισχυρού κράτους Δικαίου , εν τούτοις είναι ενα χρηςιμο στοιχείο για την Δυτική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ . Αν θέλει να ξαναβρεί την πειθώ της θα πρέπει να πάψει την Ιδεολογική της Ηθικολογία και να γίνει πιο ρεαλιστική . Να δρα δηλαδή μόνο βάσει συμφερόντων . Ας θυμηθούμε τον Ντεγκωλ το 1958 που έφτιαξε ενα κρατος Δικαίου σεβόμενος ταυτόχρονα τις δημοκρατικές ελευθερίες .
Δημοσθένης Δαββετας