Η ΝΔ και το Νέο.
Με τον όρο “Νέο”ο κόσμος συνηθως καταλαβαίνει ότι πρόκειται για κάτι το καινούργιο , κάτι που δεν είναι παληο, κάτι που είναι ζωντανό στο παρόν κι υπόσχεται μέλλον. Το “Νέο”πάντα γοήτευε σ’ολες τις εποχές. Όμως ποτε δεν υμνήθηκε και δεν λατρεύτηκε τοσο οςο τον 20ο αιώνα που ονμαζεται και περίοδος την Νεωτερικοτητας. ( ο ορος προέρχεται απο το γαλλικό moderne , το λατινικό modus,που σημαίνει παρόν). Με εργαλείο την avant-garde (την πρωτοπορεία),ο Νεωτερικος άνθρωπος, τα βάλε με παραδόσεις , με συντηρητικές ιδέες, με το παρελθόν ανατρέποντας τους παραδοσιακούς γνωστικούς κώδικες σ’επιστημη,γράμματα,τέχνες,οικονομία,αισθητική,πολιτική.Αν και η Νεωτερικοτητα ξεκίνησε απο ομάδες “δεξιάς” απόκλισης που υποστήριζαν εθνικά συμφέροντα και την βιομηχανική εξέλιξη (πχ οι Ιταλοί Φουτουριστες), εν τούτοις στην πορεία της υπεξαιρέθη απο την Αριστερά , η οποια και στο εξής την μονοπώλησε.Κατω απο αυτό το πρισμα , της πρωτοποριακής επανάστασης γεννήθηκαν κι οι κομμουνιστικές επαναστάσεις.Το “κομμουνιστικό”μοντέλο δεν δικαίωσε. Όμως πολλοί θιασώτες αυτής της Νεωτερικής πολιτικής παραμένουν ακόμα πιστοί . Σημερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης ζούμε σ’ενα μίγμα παραδόσεων και νεωτερικοτητας, που αγγίζουν την αισθητική και την Πολιτική. Πρόκειται για ενα ασυνήθιστο ανακάτωμα αντιλήψεων όπου οι ιδεολογίες έχουν δώσει την θεςη τους σ’ενα ομιχλώδες τοπίο δράσεων , που παρόν και παρελθόν αναμιγνύονται. Είμαστε πια στην μεταμοντέρνα εποχή και πέρα απο ιδεολογικές καθαρότητες κυριαρχεί η επιθυμία για δυναμη κι εξουςια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση , όπου τα πιο αντιθετικά κι ετερόκλητα στοιχεια , τα ιδεολογικώς ανόμοια , συνεργάζονται για να κερδίσουν την εξουσία. Αυτή η Μεταμοντέρνα πολιτική πρέπει να γίνει γρήγορα αντιληπτή και κατανοητή απο την νέα ηγεσία της ΝΔ . Ο νέος αρχηγός που θα εκλεγεί, δεν θα πρέπει να μείνει σε μια αμιγη ιδεολογική λογικη. Ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης , όπου όλα κι όλοι αναμιγνύονται . Ένας συνδυασμός λοιπόν παραδοσιακών πολιτικων στοιχείων με νεωτερικά, ένας συνδυασμός ιδεολογίας και ρεαλισμού , στρατηγικής και τακτικής, είναι αναγκαίος. Δεν ζούμε πια ουτε στον πόλεμο των τάξεων ( κι ας βιώνουμε τις ταξικές διάφορες) ,!ουτε αυτόν των ηλικιών , φύλων η γενεών( κι ας τα βιώνουμε αυτά σε προσωπικό αλλα όχι σε κραυγαλέα ιδεολογικό επίπεδο όπως ήταν παλιότερα ) . Όλα συνυπάρχουν αναμεμιγμένα.Ο δρόμος είναι ξεκάθαρος: προχωρούν τα πράγματα με στοιχεια ανάμειξης παρόντος με παρελθόν.
. Οποιος καταλάβει ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ήδη η πραγματικότητα θα πετύχει. Μια τέτοια πολιτική χρειάζεται η ΝΔ . Χρειάζεται αυτογνωσία , αυτογνωσιακη πολιτική , χρειάζεται καινούργια πρόσωπα κι όχι κουρασμένα. Χρειάζεται καινοτόμα μυαλά που να συνδυάζουν το παληο με το νέο. Μέσα απο την εμπειρια της παγκοσμιοποίησης σφυρηλατείται μια άλλη εθνική συνείδηση : όχι αυτιστική αλλα διευρυμένη κι εμπλουτισμένη με το άλλο , το διαφορετικό.
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης φιλοσοφίας της Τέχνης, Ποιητης, εικαστικός