Η επεκτατική στρατηγική της Κίνας
Κατα την διάρκεια του 19ου αιώνα ως και μεγάλου μέρους του 20ου , παρά τον τεράστιο πληθυσμό της , η Κίνα , λειτούργησε κυρίως ως περιφερειακή δύναμη .Προς το τέλος του 20ου αιώνα ως τον 21ο σήμερα , λειτουργεί ως κεντρική δύναμη στο παγκόσμιο στερέωμα . Τι συνέβη; Που οφείλεται αυτή η αλλαγή;
Η σημερινή κινεζική πολιτική που κυριαρχεί βασίζεται στην αλλαγή στρατηγικής. Η ηγεσία της χώρας τα τελευταία χρονια εφάρμοσε μια φιλοσοφία που ήδη είχε δοκιμαστεί στην πράξη κι είχε επιτύχει. Ποια; Αυτήν των Η.Π.Α επι προεδρίας Νιξον. Εμπνευστής ο για χρονια υπουργός Εξωτερικών εκείνη την περίοδο Χενρυ Κίσσινγκερ . Η πολιτική του στρατηγική ήταν η εξής. Στο τρίγωνο παγκόσμιας εξουσίας στην κορυφή θάναι η Αμερική η οποία είχε την εξής σχέση με τους άλλους δυο ανταγωνιστές της : και με την Ρωσσια ( επικίνδυνο τότε ανταγωνιστή της) και με την Κίνα επεμενε ναναι όλο και πιο κοντά ενώ ταυτόχρονα φρόντιζε (μ’εξυπνες στρατηγικές κινηςεις) οι δυο αυτές χώρες , παρότι φαινομενικά ίδιας κομμουνιστικής ιδεολογίας, ναναι όλο και πιο μακριά. Αυτή την πολιτική τεχνική εφαρμόζει τώρα η σημερινή Κίνα. Είναι η ίδια πια στην κορυφή του τριγώνου , λιγοστεύοντας όλο και περισσότερο τις αποστάσεις της απο Αμερική και Ρωσσια , ενώ παράλληλα κάνει τα πάντα ώστε οι δυο αυτές χώρες ν’απομακρυνονται ακόμη πιο πολύ. Και ας εξηγήσω συγκεκριμένα για να γίνω πιο κατανοητός .
Το Πεκίνο υπέγραψε πρόσφατα στρατιωτική συμφωνία με την Ουάσιγκτον για τις διεθνείς Ανθρωπιστικές δράσεις αλλα και για κοινές αεροναυτικές προειδοποιήσεις προς αποτροπή επεισοδίων μεταξύ των χωρών τους που αντιπαλεύονται στην ζώνη Ασία-Ειρηνικός . Ταυτόχρονα Ρωσσια κι Αμερική δείχνουν όλο πιο πολύ ν’απομακρυνονται . Η κινεζική στρατηγική ως προς τις Η.Π.Α βασίζεται στην λογική της μη-μετωπικής σύγκρουσης. Αντιθέτως προτιμούν σιγά αλλα σταθερά ν’άποδυναμωςουν τα εργαλεία της Αμερικανικής δύναμης. Πως; Απο την μια αρνούνται να κάνουν δημόσια κριτική στο διεθνές νομισματικό ταμείο και την παγκόσμια τράπεζα (θεσμούς ελεγχόμενους απο τους Αμερικανούς) κι απο την άλλη ιδρύουν οι ίδιοι αντίστοιχους διεθνείς θεσμούς οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αξίας. Αυτό φάνηκε στην οικονομική συνάντηση της Ουφα στην Ρωσσια πριν ένα μήνα , όπου μαζί με τους υπόλοιπους BRICS ( Βραζιλία, Ρωσσια, Ινδία, νότια Αφρική ,και Κίνα) δημιούργησαν μια τράπεζα Ανάπτυξης της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων . Η Τράπεζα αυτή , μαζί μ’εκεινη που ήδη δημιουργήθηκε το 2014 στην Κίνα για επενδύσεις (παρά την Αμερικανική αντίθεση) εχει καταφέρει να συμπεριλαμβάνει 57 χώρες , μεταξύ των οποίων παλαιους παραδοςιακους συμμάχους των Η.Π.Α όπως η Αυστραλία , η Αγγλία … Δίνει μεγάλη δύναμη στην Κίνα. Και στηρίζεται στην ευρασιατική της στρατηγική που θέλει να δημιουργήσει παράλληλα με την αμερικανική οικονομία ( ανταγωνιστικά) τους δικούς της νέους δρόμους “του μεταξιού”. Η υπόσχεση μιας καινούργιας διεθνούς ευποριας γοητεύει . Έτσι διακριτικά αλλα σταθερά η Κίνα οικοδομεί την Ευρασιατική της ηγεμονία. Παράλληλα σε στρατιωτικό επίπεδο δεν αρκείται σε μικροκινησεις στο κινεζικό πέλαγος . Κατασκευάζει στρατιωτικά αεροδρόμια παρά τις αντιδράσεις γειτόνων της όπως Βιετνάμ, Φιλιππινες, Ινδονησία, Μαλαισία. Σ’αντιθεση με την Μόσχα που δίνει βέρος στην κατασκευή τάνκς, βομβαρδιστικών, πυρηνικών κεφαλών , η Κίνα περνά άμεσα στον Μοντέρνο πόλεμο. Δίχως να λιγοστέψουν την πυρηνική τους κλασική δύναμη δίνουν προτεραιότητα στον Κυβερνοπολεμο , στις επιθέσεις εναντίον δορυφόρων , στους πυραύλους με Δεκαμετρικη ακρίβεια . Έχουν ακόμη κατασκευάσει
Έναν ειδικό πύραυλο ικανό να καταστρέψει στην θάλασσα τα δώδεκα πυρηνικά αμερικανικά αεροπλανοφόρα δίχως να υποστούν καμμία άμεση αντίδραση απο το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό . Το ουσιαστικό βέβαια πρόβλημα τους παραμένει . Πρόκειται για την έλλειψη διαφάνειας και δημοκρατικών διαδικασιών της κινεζικής κοινωνίας.Ομως η στρατηγική της ισχύος δεν αλλάζει . Γι’αυτο και η ανάγκη μιας ακόμη πιο Στενής συνεργασίας μεταξύ Ευρώπης κι Αμερικής επιβάλλεται .
Δημοσθένης Δαββετας
Καθηγητης Φιλοσοφίας της τέχνης , Ποιητης, εικαστικός.