Από τα χρόνια του ’80 έως σήμερα οι δημοκρατικές αξίες δοκιμάζονται σκληρά από την άνοδο της ισλαμοτρομοκρατίας. Η σύγκρουση των δημοκρατών με τους ισλαμοτρομοκράτες δεν είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Είναι σύγκρουση πολιτισμών. Στο δυτικό πολιτισμό η έννοια της «θυσίας» είτε μέσα από αυτήν της Ιφιγένειας είτε μέσω του Χριστού σηματοδοτεί την προσφορά του εαυτού μας ως ηθική πράξη που θα μας σώσει από τα λάθη και τις αμαρτίες μας. Μέσα από τη «θυσία» γυρεύουμε να θεραπεύσουμε το λαθεμένο, αμαρτωλό εαυτό μας, ακτινογραφώντας τον, αναλύοντάς τον, με απώτερο σκοπό την αυτογνωσιακή περατότητά του.
Είναι ακριβώς το αντίθετο με αυτό που συμβαίνει με τους ισλαμοτρομοκράτες. Το να επιτίθενται σε μικρά παιδιά και σε «άπιστους» (θεωρώντας τους ίδιους ως μόνους πιστούς) σηματοδοτεί ότι οι ίδιοι είναι αλάθητοι, μη αμαρτωλοί κι ο «εχθρός» δεν είναι μέσα τους αλλά έξω από αυτούς.
Ο εχθρός τους είναι το Αλλο, το διαφορετικό. Τι αρρωστημένη έπαρση αυτο-θαυμασμού και ναρκισσισμού! Η λογική αυτή βέβαια χαρακτήρισε και τον 20ό αιώνα ως σωτηριακή αλήθεια, επιτρέποντας έτσι, μοιραία, ολοκαυτώματα, γκουλάγκ, εξορίες, φυλακίσεις, εκτελέσεις κ.λπ. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά, δύσκολα χρόνια, για να ξαναβρεί η Δημοκρατία τη θεσμική της λειτουργία (έστω κι αν αυτή χρειάζεται συνεχή βελτίωση). Κι αυτό το δημοκρατικό πνεύμα απειλούν με τη μισο-θεολογική, μισο-εμποροναρκωτική, αλλά ολότελα εγκληματική στάση τους οι ισλαμοτρομοκράτες.
Εκτός από τη στήριξη της δημοκρατικής αντίληψης, η επέμβαση της Γαλλίας είχε κι άλλα στοιχεία: πρόλαβε να σώσει την πρωτεύουσα της χώρας Μπαμάκο λίγο πριν φτάσουν οι τρομοκράτες να την καταλάβουν. Γιατί ζητήθηκε βοήθεια από τον πρωθυπουργό του Μαλί κι υπήρχε και το πράσινο φως του ΟΗΕ.
Δεν πρόκειται συνεπώς για επέμβαση στα εσωτερικά μίας χώρας, αλλά για προστασία δημοκρατικών θεσμών. Μέχρι κι οι παραδοσιακά αντίθετοι σε τέτοιες δράσεις, το εθνικό μέτωπο της Λεπέν και το Κ.Κ. Γαλλίας, συμφώνησαν με τη στρατιωτική δράση.
Αυτή η ομοφωνία φανερώνει ότι η γαλλική «επέμβαση» στο Μαλί ήταν αναγκαία, επιβεβλημένη. Ηταν στην υπηρεσία των δημοκρατικών αξιών, του διαλόγου με το διαφορετικό, την ελευθερία. Ισως μάλιστα να άργησε και να γίνει.